Systematycznie rośnie liczba roszczeń kierowanych wobec placówek medycznych oraz osób wykonujących zawody medyczne. W prowadzonych postępowaniach sądowych zasądzane są na rzecz poszkodowanych pacjentów coraz wyższe należności. Wzrasta również liczba skarg i roszczeń dotyczących lekarzy dentystów. W niniejszym opracowaniu omówiono jeden z takich przypadków. Obrazuje on mechanizmy prawne, na podstawie których stomatolodzy mogą ponosić odpowiedzialność odszkodowawczą. Co równie istotne, z zaprezentowanej sprawy płyną wskazówki, które warto uwzględniać w codziennej praktyce dentystycznej.

Stan faktyczny

W dniu 22 marca 2010 r. pacjent zgłosił się do gabinetu stomatologicznego ze zdjęciem panoramicznym i dwoma punktowymi, w celu konsultacji implantacji szczęki i odbudowy protetycznej nieruchomej. Przyjmujący lekarz dentysta przedstawił się powodowi jako specjalista w zakresie implantologii. W trakcie tej wizyty stomatolog stwierdził obecność korzeni zębów 12 i 13 z poszerzoną szparą ozębnej, korzeni 21 o ruchomości II i okoronowanego zęba 25 z taką samą ruchomością. We wkładce stomatologicznej karty choroby lekarz odnotował, że istniały wskazania do usunięcia zęba 25 − mimo to został on zachowany na prośbę pacjenta. Pacjent miał jedynie uzębienie resztkowe w szczęce oraz brak skrzydłowy w żuchwie po stronie prawej i brak zaklinowany w żuchwie po stronie lewej. Zęby w żuchwie były starte. Ponadto brakowało zębów w bocznych odcinkach żuchwy. Pozostałe zęby były rozchwiane, zaś w obrębie tkanki kostnej występowały zaniki. W dniu wizyty zaplanowano wprowadzenie w szczękę 7 implantów w miejsca: 14, 13, 12, 21, 22, 23 i 24.

W trakcie zabiegu 2 kwietnia 2010 r. dentysta wprowadził trzy implanty: w miejsce 14 − o długości 10 mm, 23 − o długości 10 mm oraz 24 − o długości 11,5 mm. Z kolei w dniu 16 kwietnia 2010 r. nastąpiła ekstrakcja korzeni zębów: 13 − o długości 10 mm, 12 − o długości 10 mm, 21 – o długości 10 mm. Lekarz wykonał wówczas natychmiastową implantację w część podniebienną − 22 z jednoczesną augmentacją części przedsionkowej − implantem o długości ok. 10 mm i średnicy 3,0. Pacjentowi zalecono stosowanie diety miękkiej, a ponadto wykonanie zdjęcia RTG. W dniu 12 maja 2010 r. mężczyzna przyszedł do gabinetu z ruszającym się implantem 22 − ze względu na zgłaszany ból pojawiający się w nim w trakcie spożywania posiłków zdecydowano o jego usunięciu. W trakcie wizyty w dniu 29 grudnia 2010 r. dentysta dokonał ekstrakcji ruszającego się zęba 25 oraz natychmiastowej implantacji w to miejsce kolejnego implantu – o długości 8,0 mm i średnicy 3,7. Po zabiegu pacjent zauważył, że skrzywił mu się nos.