Martwica pobisfosfonianowa kości szczęk (BRONJ – bisphosphonate related osteonecrosis of the jaws) jest stanem, w którym dochodzi do obumarcia kości szczęki związanego z leczeniem bisfosfonianami. W artykule „Martwica pobisfosfonianowa kości szczęk”, który ukazał się w Stomatologii po Dyplomie nr 06 (listopad-grudzień)/2022, opisano genezę pobisfosfonianowej martwicy kości szczęk – BRONJ, a także postępowanie diagnostyczno-lecznicze oraz działania profilaktyczne u pacjentów przyjmujących leki z grupy bisfosfonianów¹. W niniejszym artykule autorzy skupili się na omówieniu metod leczenia pacjentów z BRONJ. Amerykańskie stowarzyszenie chirurgów stomatologicznych i szczękowo-twarzowych opracowało podział martwicy polekowej kości szczęk na 4 stadia na podstawie objawów. Przedstawiono je w tabeli 1.

Ryciny 1 i 2 przedstawiają pacjentów z BRONJ.

Na rycinie 1 zaprezentowano przypadek dotyczący pacjentki leczonej bisfosfonianami, u której wystąpiła martwica po usuwaniu zęba 23 bez zastosowania profilaktyki antybiotykowej.

Do tej pory nie opracowano jednolitego, powszechnie stosowanego protokołu leczenia pacjentów z BRONJ. Powinien on zostać ustalony przez zespół specjalistów, w skład którego wchodzą chirurdzy stomatologiczni, szczękowo-twarzowi oraz lekarz prowadzący pacjenta z powodu choroby podstawowej. Terapię należy rozpocząć od podejścia zachowawczego, a w przypadku nieskuteczności − rozważyć leczenie chirurgiczne. Możliwości lecznicze przedstawia rycina 3^2-7.