Zaburzenia związane z jedzeniem określa się jako trwałą nieprawidłowość w obrębie zachowań dotyczących pożywienia i przyjmowania pokarmu, które powodują zmianę w jego spożywaniu lub wchłanianiu. Zaburzenia te rozwijają się zwykle w dzieciństwie. Charakteryzują się dużą zachorowalnością i śmiertelnością wynikającą z nieprawidłowych nawyków żywieniowych. Nieleczone zaburzenia odżywiania wpływają w znaczący sposób zarówno na zdrowie fizyczne, jak i funkcjonowanie psychospołeczne spowodowane niedowagą lub nadwagą oraz zachowaniami kompensacyjnymi, takimi jak wymioty bądź nadużywanie środków przeczyszczających i odchudzających¹. W dłuższej perspektywie podobne zachowania odznaczają się negatywnym wpływem na cały organizm i w zależności od ich nasilenia mogą prowadzić do niedoborów żywieniowych, hipoglikemii, a także potencjalnie śmiertelnych zaburzeń równowagi elektrolitowej². Z tego powodu osoby cierpiące na zaburzenia odżywiania są obarczone większym ryzykiem prób samobójczych oraz śmiertelności z powodu niskiej jakości życia w porównaniu z populacją ogólną oraz osobami z innymi schorzeniami psychicznymi³. Takie nieprawidłowości często mają charakter przewlekły, szczególnie jeśli pacjent nie zostanie wyleczony w odpowiednim czasie. Od wystąpienia pierwszych objawów choroby do podjęcia leczenia mija średnio ponad 5 lat⁴.

Na rozwój zaburzeń odżywiania może wpływać wiele czynników, począwszy od uwarunkowań społeczno-kulturowych, poprzez biologiczne, genetyczne, po psychologiczne. Pomimo różnorodności i złożoności etiologii zaburzeń odżywiania, szeroko zakrojone badania wskazują na istnienie czynników ryzyka predysponujących do wystąpienia omawianego schorzenia. Wśród takich czynników wymienia się uwarunkowania genetyczne, które w połączeniu z biologicznymi − jak zwiększony apetyt i zaburzenie funkcji mikrobioty jelitowej oraz otyłość towarzysząca negatywnym odczuciom i traumom (molestowanie, inne urazy psychiczne) mogą być również powiązane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia objawów zaburzeń odżywiania³.

Co ciekawe, także zdrowie jamy ustnej może być traktowane jako istotny czynnik mogący wpływać na zaburzenia odżywiania5. Potwierdzają to badania mówiące o tym, że obecność zachowań kompensacyjnych (zwłaszcza wymioty, a także spożywanie pokarmów o ...