Włókniak pourazowy (irriatation fibroma) jest częstą zmianą guzowatą w jamie ustnej dorosłych. Jako łagodna formacja pochodzenia fibroblastycznego jest on wynikiem rozrostu tkanki łącznej włóknistej. Choć zmiana ta może dotyczyć osób w każdym wieku, najwięcej przypadków notuje się pomiędzy 4 a 6 dekadą życia. Występuje najczęściej na błonie śluzowej jamy ustnej, szczególnie w miejscach narażanych na parafunkcje zwarciowe^1,2.

Przewlekły uraz i czynniki drażniące, takie jak kamień poddziąsłowy lub nawisające wypełnienie, odgrywają kluczową rolę w patogenezie włókniaków pourazowych. Klinicznie mają one postać gładkich, twardych guzków w kolorze przypominającym błonę śluzową. Metodyką postępowania jest wyeliminowanie przyczyny i chirurgiczne usunięcie zmiany. Zaleca się wykonanie badania histopatologicznego pobranej tkanki, żeby potwierdzić charakterystyczny obraz mikroskopowy włókniaka pourazowego i wykluczyć dysplazję^2,3.

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie charakterystyki włókniaka pourazowego, analizy przypadku klinicznego oraz omówienie metodyki leczenia, ze szczególnym uwzględnieniem technik chirurgicznych, które mogą minimalizować ryzyko nawrotu oraz komplikacji pooperacyjnych.

Charakterystyka włókniaka pourazowego

Włókniak pourazowy to egzofityczna masa tkanki łącznej, często zlokalizowana na błonie śluzowej jamy ustnej. Zbudowany jest z fibrocytów, fibroblastów, włókien kolagenowych oraz naczyń krwionośnych. Całość zmiany otacza torebka łącznotkankowa1,2. ...

Klinicznie włókniak ma postać twardego, egzofitycznego guzka o szerokiej bądź wąskiej szypule i gładkiej powierzchni. Kolorystycznie przypomina otaczającą błonę śluzową, ale może być jaśniejszy ze względu na zmniejszone unaczynienie4. Spotyka się ...