Ekstrakcje zębów, szczególnie zatrzymanych dolnych trzecich trzonowców, należą do najczęściej wykonywanych zabiegów w chirurgii stomatologicznej. Choć zazwyczaj są procedurami rutynowymi, obarczone są ryzykiem powikłań − zarówno miejscowych, jak i ogólnoustrojowych. Do najczęstszych należą: ból, obrzęk, szczękościsk, suchy zębodół bądź zakażenia bakteryjne tkanek miękkich¹. W rzadszych przypadkach może dojść do poważniejszych konsekwencji. Jedną z nich jest zapalenie kości.

Zapalenie kości może mieć różne przyczyny, jednak u młodych dorosłych najczęściej rozwija się jako powikłanie pozabiegowe, w następstwie infekcji bakteryjnej szerzącej się z zębodołu lub zakażonych tkanek miękkich. Proces ten może mieć przebieg przewlekły, często trudny do wczesnego rozpoznania, a jego zaniedbanie prowadzi do destrukcji kości, tworzenia się sekwestrów, przetok oraz – w skrajnych przypadkach – złamań patologicznych². Inne możliwe czynniki predysponujące do rozwoju zapalenia kości obejmują urazy mechaniczne, złamania otwarte, obecność ciał obcych, przewlekłe zapalenia przyzębia brzeżnego i okołowierzchołkowego, choroby ogólnoustrojowe wpływające na układ immunologiczny (takie jak cukrzyca), a także radioterapię w obrębie głowy i szyi oraz stosowanie leków antyresorpcyjnych (np. bisfosfonianów), które mogą prowadzić do martwicy kości i wtórnych infekcji³. W rzadszych przypadkach zapalenie kości może mieć charakter hematogenny, zwłaszcza u pacjentów z długotrwałą bakteriemią lub w stanach immunosupresji.

Patologiczne złamanie żuchwy

Złamanie patologiczne jest skutkiem osłabienia integralności struktury kostnej przez proces zapalny lub chorobowy. W odróżnieniu od urazu mechanicznego występuje ono bez adekwatnego czynnika sprawczego. Utrata ciągłości kości żuchwy w tym kontekście jest poważnym problemem diagnostyczno-terapeutycznym, który wymaga kompleksowego podejścia, często z udziałem zespołu interdyscyplinarnego¹.