6,5 mln za operację w USA, 740 tys. zł za terapię w Europie. Jak NFZ finansuje leczenie za granicą

NFZ podsumował wydatki na usługi medyczne poza granicami kraju. Prawo do skorzystania z planowanego leczenia poza Polską przysługuje ubezpieczonym za zgodą Narodowego Funduszu Zdrowia, gdy czas oczekiwania na udzielenie świadczenia gwarantowanego jest zbyt długi w stosunku do stanu zdrowia pacjenta. Istnieje też możliwość uzyskania zgody na leczenie planowane za granicą (w tym poza UE), gdy nie ma możliwości wykonania świadczenia gwarantowanego w naszym kraju.

Prawo wynika z obecności Polski w UE 

Podstawą udzielenia świadczeń planowanych zgodnie z przepisami o koordynacji był dokument E112, a następnie od 2010 r. jest to dokument S2.

Narodowy Fundusz Zdrowia poinformował, że od 2004 roku wydał łącznie 2087 takich dokumentów.

A jak pod tym względem wyglądał 2023 r.? „Do centrali NFZ wpłynęło łącznie 160 wniosków o leczenie poza granicami kraju i pokrycie kosztów transportu. Kontynuowaliśmy też procedowanie 42 wniosków z 2022 r. W ramach tych 202 spraw 55 dotyczyło dzieci. Łącznie w 2023 r. wydaliśmy 126 zgód na leczenie planowe za granicą” – czytamy w komunikacie NFZ opublikowanym 3 czerwca.

Oto przykłady: za leczenie kardiochirurgiczne rocznego dziecka w USA NFZ zapłacił ok. 6,5 mln zł. Natomiast w przypadku leczenia w Unii Europejskiej NFZ zapłacił ok. 740 tys. zł za terapię dorosłego pacjenta w zakresie chirurgii onkologicznej i było to najdroższe leczenie polskiego pacjenta w UE w 2023 r.

Wydatki rosną

Jak sprawdziliśmy, najwięcej wydatków związanych z zagranicznym leczeniem dotyczy procedur dotyczących chorób oczu, zwłaszcza operacji usunięcia zaćmy, które są często przeprowadzane w klinikach w Czechach. W 2023 r. wielu polskich pacjentów wyjechało do Czech, korzystając z tamtejszych klinik okulistycznych, ponieważ czas oczekiwania jest tam krótszy, a jakość usług wysoka.

W ostatnich latach NFZ obserwuje wzrost liczby wniosków oraz kwot przeznaczonych na leczenie za granicą. Przykładowo w 2022 r. wydano więcej zgód na leczenie w innych krajach UE niż w latach poprzednich, co jest związane z rosnącą świadomością pacjentów na temat swoich praw do transgranicznej opieki zdrowotnej oraz z chęcią uniknięcia długich kolejek w kraju.