Wole tarczycy wyczuwalne w badaniu tarczycy występuje u 10-30% kobiet w średnim wieku w krajach rozwiniętych¹. Natomiast zmiany w miąższu tarczycy wykrywa się przy użyciu aparatów ultrasonograficznych (USG) u 30-70% dorosłych³. Leczenie dużych woli jest uzasadnione ze względu na ich stałe powiększanie się oraz ryzyko rozwoju nadczynności tarczycy wskutek działania autonomicznych guzków^3,4. Operacja chirurgiczna jest nadal metodą pierwszego wyboru, gdyż od razu przynosi ustąpienie objawów wywołanych chorobą oraz umożliwia pełną ocenę histologiczną wola⁴.

Opis przypadku

Osiemdziesięciosiedmioletnia pacjentka została przyjęta w trybie planowym ze zdiagnozowanym dużym wolem tarczycy. Od około roku chora uskarżała się na bóle spoczynkowe w klatce piersiowej oraz duszność. Od mniej więcej 4 miesięcy obserwuje słyszalną zmianę barwy głosu (obniżenie) i wyraźny jego zanik przy długim mówieniu.

W wywiadzie: zdiagnozowane nadciśnienie tętnicze, utrwalone migotanie przedsionków, wirusowe zapalenie wątroby typu B i C, zespół pozakrzepowy, skrajna otyłość (wskaźnik masy ciała [BMI – body mass index] >42 kg/m²).