Świadkowie Jehowy – geneza i główne zasady

Chrześcijański Zbór Świadków Jehowy (dalej: świadkowie Jehowy) został założony w Stanach Zjednoczonych w latach 70. XIX wieku¹. Na ziemiach polskich wyznawcy Jehowy pojawili się na początku XX wieku. Pierwotnie była to niewielka i nieformalna grupa osób skupionych wokół jej założyciela Charlesa Taze’a Russella, której głównym celem było wspólne studiowanie Pisma Świętego. Według jej członków wszystkie wyznania odwołujące się do Biblii popełniły błędy w jej interpretacji². Dlatego jednym z celów świadków Jehowy było dokonanie poprawnej interpretacji świętych ksiąg.

Świadkowie Jehowy to dość liczna grupa wyznaniowa. Szacuje się, że na świecie jest blisko 7,8 mln wyznawców Jehowy¹, w tym około 125 tys. w Polsce³. Siedziba główna Towarzystwa Strażnica znajduje się w Nowym Jorku, natomiast Biuro Główne Świadków Jehowy w Polsce mieści się w Nadarzynie.

Członkowie tej grupy religijnej wierzą w Jehowę, odrzucając jednocześnie dogmat Trójcy Świętej. Uznają istnienie Jezusa Chrystusa, ale według nich był on jedynie osobą uduchowioną. W związku z tym, że jest jeden Bóg, czczenie innych osób lub rzeczy jest grzechem. Tym samym świadkowie Jehowy nie świętują urodzin i imienin ani nie obchodzą świąt. Jednocześnie są grupą dobrze zorganizowaną, pomagającą sobie nawzajem, zwłaszcza w trudnych sytuacjach².

Towarzystwo Strażnica wydaje kilka czasopism tłumaczonych na wiele języków, z których największą popularnością cieszą się „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” i „Przebudźcie się!”. Pisma te zawierają informacje dotyczące religii i zasad, których każdy wyznawca powinien przestrzegać. Stanowią dla wiernych interpretację świętych ksiąg.

Stosunek wyznawców Jehowy do leczenia krwią

Świadkowie Jehowy stanowią bardzo świadomą grupę religijną, wymagającą uszanowania przez innych ich przekonań religijnych, do których należy przede wszystkim zakaz przeprowadzania transfuzji. Warto jednak zauważyć, że nauki wyznawców Jehowy ewoluo...

Obecnie świadkowie Jehowy nie zgadzają się na przetaczanie ani krwi pełnej, ani któregokolwiek z jej czterech składników. Autotransfuzja natomiast jest zakazana w sytuacji, gdy krew traci kontakt z krwiobiegiem. Gdy jednak nie traci tej łączności,...