BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Czy otyłość jest istotnym czynnikiem ryzyka wystąpienia powikłań u żywego dawcy nerki?
lek. Sylwia Dudzicz
prof. dr hab. n. med. Andrzej Więcek
• Omówienie powikłań zarówno okołooperacyjnych, jak i występujących w krótkim oraz odległym czasie po nefrektomii – porównanie otyłych żywych dawców z pacjentami z prawidłową masą ciała
• Ryzyko wystąpienia schyłkowej niewydolności nerek u otyłych żywych dawców
• Osoby otyłe jako potencjalni kandydaci na żywych dawców narządu – co na to wytyczne European Renal Best Practice Guideline oraz Kidney Disease Improving Global Outcomes?
W ostatnich latach obserwuje się zwiększenie częstości występowania otyłości w populacji ogólnej zarówno w krajach rozwiniętych, jak i rozwijających się1. W związku z tym coraz częściej do programu żywego dawstwa nerki kwalifikowani są kandydaci z nadmierną masą ciała. W grupie otyłych żywych dawców częstość rozwoju powikłań okołooperacyjnych oraz występujących w krótkim okresie po nefrektomii jest podobna do dawców z prawidłową masą ciała. Stwierdzono jednak większe ryzyko komplikacji, w tym schyłkowej niewydolności nerek, wśród otyłych dawców.
Epidemiologia
Każdego roku populacja chorych oczekujących na przeszczepienie nerki zwiększa się w bardzo szybkim tempie. Liczba wykonywanych transplantacji nerki oraz liczba dawców wzrasta jednak bardzo wolno, co oznacza niedobór narządów przeznaczonych do przeszczepienia. Najkorzystniejszym rozwiązaniem jest zwiększenie liczby żywych dawców nerki. Kilkanaście lat temu ustalono, że u kandydatów należy wykluczyć wszelkie nieprawidłowości w zakresie stanu zdrowia, w tym również otyłość. Zgodnie z zaleceniami Poltransplantu wartości wskaźnika masy ciała (BMI – body mass index) powyżej 30 kg/m2 są przeciwwskazaniem względnym do donacji narządu, a BMI powyżej 35 kg/m2 całkowicie dyskwalifikuje kandydata. Jednak w odpowiedzi na niedobór narządów i zmiany zachodzące w populacji ogólnej ośrodki transplantacyjne coraz częściej kwalifikują do donacji osoby otyłe. Według World Health Organization (WHO) otyłość stwierdza się, gdy BMI wynosi powyżej 30 kg/m2. Obecnie ponad 40% populacji krajów rozwiniętych ma nadwagę, a otyłość dotyczy 20%. Prognozuje się, że w 2020 roku ponad 50% mężczyzn w krajach wysoko rozwiniętych będzie otyłych, a kolejne 40% będzie miało nadwagę2. Szacuje się, że do 2040 roku ogólna częstość rozwoju chorób przewlekłych związanych z otyłością, w tym cukrzycy, udarów mózgu, choroby niedokrwiennej serca i nadciśnienia tętniczego, zwiększy się o co najmniej 30%3. Według danych uzyskanych z National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES) odsetek osób otyłych w populacji ogólnej w USA wzrósł z 27,5% w 1999 roku do 36,5% w latach 2011-20144. Według raportu opublikowanego w 2017 roku przez International Society of Nephrology (ISN) Global Kidney Health Atlas w państwach europejskich problem ten dotyczy 20-30% populacji ogólnej5. W Australii i Nowej Zelandii w 2014 roku odsetek osób otyłych w grupie żywych dawców nerki wyniósł 21% w porównaniu z 13% w 2010 roku6.