Etiologia krwawień do nadnerczy jest zróżnicowana. Najczęściej zależy od patologii pola nadnerczowego, ale opisywane są również krwawienia do prawidłowych gruczołów.

Do krwawienia do nadnerczy może dojść u pacjentów w różnym wieku. Częstość występowania krwawień do prawidłowych nadnerczy u noworodków szacuje się na 1-2/1000 urodzeń. Najczęściej są to przypadki bezobjawowe, niepowodujące niewydolności kory nadnerczy. Przyczynami krwawień do nadnerczy związanymi z okresem okołoporodowym zwykle są: niedotlenienie, małopłytkowość oraz uraz. Częstszą lokalizacją krwawienia jest prawe nadnercze. Większa masa gruczołu oraz jego położenie między wątrobą a kręgosłupem sprzyjają urazom okołoporodowym.

Krwawienie do obu nadnerczy prowadzi do ostrej niewydolności kory nadnerczy, która jest stanem zagrożenia życia^1,2.

Krwawienie do guzów nadnerczy jest rzadkim powikłaniem u dorosłych. Istnieją kazuistyczne opisy krwawienia do prawidłowego gruczołu lub krwawienia będącego pierwszym objawem przerzutu raka płuc do nadnerczy³. Przebieg choroby może być zróżnicowany. W niektórych przypadkach jest skąpo- lub bezobjawowy. Najczęściej występują nagłe bóle brzucha bądź okolicy lędźwiowej. Należy pamiętać o możliwych powikłaniach, takich jak: rozpad guza, krwawienie do przestrzeni zaotrzewnowej oraz wstrząs krwotoczny^2,4.

Większe ryzyko krwawienia występuje w przypadku guzów chromochłonnych, raka kory nadnercza i dużych angiomyo­lipoma. Krwawieniom sprzyjają zmiany wsteczne w guzie. W zmianach typu pheochromocytoma powtarzające się zwyżki ciśnienia i skurcze naczyń krwionośnych w obrębie guza (na skutek wyrzutów katecholamin) prowadzą do niedokrwienia i powstawania ognisk martwicy w narządzie, co zwiększa ryzyko krwawienia.