Wytyczne
Postępowanie w zapaleniu uchyłków jelita grubego w świetle najnowszych wytycznych ASCRS
prof. dr hab. n. med. Dariusz Janczak
lek. Michał Leśniak
lek. Maciej Antkiewicz
- Leczenie zachowawcze różnych postaci choroby uchyłkowej oraz postępowanie chirurgiczne u pacjentów z uchyłkowatością – omówienie strategii terapeutycznych
- Jak ograniczyć ryzyko wystąpienia nawrotów zapalenia uchyłków? Wskazania do sigmoidektomii
- Omówienie zaleceń American Society of Colon and Rectal Surgeons dotyczących leczenia zapalenia uchyłków lewej połowy okrężnicy
Uchyłkiem (diverticulum) nazywa się workowate uwypuklenie ściany danego narządu na zewnątrz jego światła. Jeśli uchyłek składa się ze wszystkich warstw narządu, nazywa się go prawdziwym. W przypadku lewej połowy okrężnicy najczęściej jednak będzie to uchyłek rzekomy (pseudouchyłek), będący w rzeczywistości nabytą przepukliną błony śluzowej, pokrytą surowicówką1. Uchyłkowatość dotyczy głównie ludzi po 40-50 roku życia, a częstość jej występowania zwiększa się z wiekiem, w siódmej dekadzie życia problem ten dotyka ponad 50% populacji. Mimo powszechności występowania tych zmian i wielu badań naukowych na ich temat etiologia uchyłkowatości wciąż nie jest w pełni poznana. Brane są pod uwagę zaburzenia struktury i funkcji ściany jelita grubego, mięśniówki gładkiej oraz przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Dobrze znane są natomiast czynniki ryzyka, takie jak: starszy wiek, dieta ubogoresztkowa, brak aktywności fizycznej, skłonność genetyczna oraz choroby tkanki łącznej2. Uchyłkowatość należy zatem do chorób cywilizacyjnych, ponieważ istotne znaczenie w jej rozwoju odgrywają styl życia oraz dieta. Dużą wagę przywiązuje się do niedoboru włókien roślinnych w diecie. Zbyt mała ilość błonnika powoduje nadmierne odwodnienie stolca i w konsekwencji jego zbyt twardą, zbitą strukturę. To z kolei nasila motorykę okrężnicy, podnosi ciśnienie w jej świetle i prowadzi do powstawania uchyłków. W 90% przypadków uchyłki okrężnicy występują w esicy ze względu m.in. na położenie anatomiczne i względnie wąskie światło. W przebiegu uchyłkowatości jelita grubego możemy wyróżnić kilka stanów klinicznych wymagających odrębnego leczenia, takich jak:
- bezobjawowa uchyłkowatość jelita grubego (stwierdzana przypadkowo)
- objawowa choroba uchyłkowa (objawy przewlekłe o lekkim i umiarkowanym nasileniu)
- ostre zapalenie uchyłków:
- niepowikłane
- powikłane (ropniem, perforacją, przetoką jelitową lub niedrożnością przewodu pokarmowego).
Ostre zapalenie uchyłków, mimo że dotyczy tylko 5-10% osób z uchyłkowatością, stanowi częsty problem medyczny, przez co stwarza trudności zarówno diagnostyczne, jak i terapeutyczne. W 2020 roku American Society of Colon and Rectal Surgeons (ASCRS)...
