Opieka pooperacyjna nad pacjentem proktologicznym

prof. dr hab. n. med. Małgorzata Kołodziejczak1

dr n. med. Przemysław Ciesielski1,2

1Szpital św. Elżbiety – Mokotowskie Centrum Medyczne w Warszawie
2Oddział Chirurgii Ogólnej, Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Ostrowi Mazowieckiej

Adres do korespondencji:

prof. dr hab. n. med. Małgorzata Kołodziejczak

Szpital św. Elżbiety

– Mokotowskie Centrum Medyczne

ul. Goszczyńskiego 1, 02-616 Warszawa

e-mail: drkolodziejczak@o2.pl

  • Zasady opieki pooperacyjnej po najczęściej wykonywanych operacjach proktologicznych
  • Optymalny czas przeprowadzania kontroli chirurgicznych i specyfika wykonywania opatrunków
  • Możliwe powikłania niewłaściwego prowadzenia pacjenta po operacji


Leczenie choroby proktologicznej nie kończy się w momencie wykonania operacji. W większości przypadków pacjent wychodzi ze szpitala z otwartą raną, a gojenie po zabiegu trwa kilka, a nawet kilkanaście tygodni. Dlatego też poinstruowanie pacjenta o dalszym postępowaniu po zabiegu oraz kontrole pooperacyjne mają kluczowe znaczenie w wyleczeniu choroby proktologicznej.

Na potrzeby niniejszego artykułu podzielono pacjentów z chorobą proktologiczną w zależności od wykonanej operacji na następujące grupy:

• po hemoroidektomii

• po operacji szczeliny odbytu

• po operacjach przetok

• po nacięciu ropnia

• po operacjach rekonstrukcyjnych na zwieraczach

• po wycięciu cysty włosowej

• po operacjach wypadania odbytnicy.

Pacjenci po hemoroidektomii

Największym problemem po hemoroidektomii jest ból nasilający się w trakcie wypróżniania i po wypróżnieniu. Jest to związane z odruchowym, gwałtownym skurczem mięśnia zwieracza wewnętrznego. Pacjent po klasycznie wykonanej operacji wycięcia hemoroidów ma w kanale odbytu 3 rany (ryc. 1), które są drażnione przez masy stolca w trakcie defekacji, co powoduje silną odruchową reakcję skurczową mięśni zwieraczy. Taki ból ma charakter typowego bólu kolkowego.

Działanie przeciwbólowe powinno być wielokierunkowe, z czego najważniejsze jest obniżenie napięcia mięśnia zwieracza wewnętrznego poprzez stosowanie miejscowych maści najczęściej na bazie antagonistów kanału wapniowego (2% diltiazem). Przeciwbólowe działanie diltiazemu w postaci maści aplikowanej doodbytniczo było wielokrotnie potwierdzane w badaniach1-3. Niektórzy chirurdzy stosują też te preparaty w postaci doustnej4,5. Pomocne mogą być również krótkie (10-minutowe), ciepłe nasiadówki, np. z użyciem środka zawierającego wyciąg z koszyczków rumianku, działające rozkurczowo na mięśnie zwieracze. Dodatkowo pacjent powinien zostać zaopatrzony w doustne leki przeciwbólowe, które według autorów mają jednak mniejsze znaczenie niż leki o działaniu miejscowym. Przy bardzo dużym napięciu zwieraczy zaleca się zakładanie czopków, np. na bazie kwasu hialuronowego, które oprócz przyspieszenia gojenia mają za zadanie mechaniczne rozszerzenie kanału odbytu.

Pacjent powinien stosować dietę lekkostrawną, wypijać około 2 l wody, ograniczyć używanie ostrych przypraw i spożywanie alkoholu. Wskazane są 2 kontrole: po 1-2 tygodniach i po 6 tygodniach od operacji. Kluczowe jest dbanie o konsystencję stolca. ...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Pacjenci po operacji szczeliny odbytu

Po operacji szczeliny odbytu (ryc. 2) pacjenci zazwyczaj nie odczuwają bólu, ewentualnie lekkie dolegliwości bólowe. Nie wymagają też zakładania specjalnych opatrunków, [...]

Pacjenci po operacjach przetok

W grupie pacjentów po chirurgicznym leczeniu przetok (ryc. 3) opieka pooperacyjna ma kluczowe znaczenie i często decyduje o całkowitym wyleczeniu.

Pacjenci po nacięciu ropnia

Dużą grupę stanowią pacjenci po nacięciu ropnia (ryc. 5), najczęściej operowani w ramach ostrego dyżuru, nie zawsze przez chirurgów wyspecjalizowanych w zabiegach proktologicznych. [...]

Pacjenci po operacjach rekonstrukcyjnych na zwieraczach

Jeśli operacja naprawcza zwieraczy (ryc. 6) została wykonana bez stomii zabezpieczającej, wówczas przez pierwsze dni po operacji zaleca się pacjentowi ścisłą [...]

Pacjenci po wycięciu cysty włosowej

U większości pacjentów po wycięciu cysty włosowej (ryc. 7) pozostają duże, zamknięte warstwowo rany (po operacji sposobami Bascoma II, Suchorskiego, Karydakisa). Wówczas [...]

Pacjenci po operacjach wypadania odbytnicy

Zabiegi naprawcze wypadania odbytnicy (ryc. 8) są przeprowadzane z dwóch dostępów: brzusznego i kroczowego. W obu sytuacjach zaleca się pacjentom ograniczenie wysiłku fizycznego i dźwigania [...]

Podsumowanie

Leczenie chorób proktologicznych w większości przypadków wymaga cierpliwości zarówno od lekarza, jak i pacjenta ze względu na uciążliwość wykonywanych opatrunków, z reguły kilkutygodniowe gojenie [...]

Do góry