Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) i choroba Leśniowskiego-Crohna (ChLC) należą do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit. Są to autoimmunologiczne, przewlekłe schorzenia powodujące znaczące pogorszenie jakości życia i potencjalnie mogące prowadzić do powikłań, które w skrajnych przypadkach stanowią zagrożenie życia. Aktualny stan wiedzy nie pozwala na leczenie przyczynowe. Postępowanie terapeutyczne polega na indukcji remisji w okresach zaostrzeń i na podtrzymywaniu remisji po jej skutecznej indukcji. W leczeniu stosuje się: aminosalicylany, glikokortykosteroidy, leki immunosupresyjne oraz leki biologiczne.

Leki biologiczne

Infliksymab

Infliksymab jest chimerowym ludzko-mysim przeciwciałem wykazującym duże powinowactwo do ludzkiego czynnika martwicy guzów α (TNFα – tumor necrosis factor α) używanym w leczeniu ChLC oraz WZJG. Podawany jest drogą infuzji dożylnej standardowo w dawce 5 mg/kg m.c. w tygodniach: 0, 2 i 6 (indukcja), a następnie co 8 tygodni (leczenie podtrzymujące)¹.

W badaniach ACT 1 i ACT 2 oceniano skuteczność infliksymabu w indukcji i podtrzymaniu remisji u pacjentów z WZJG o umiarkowanym lub ciężkim przebiegu. Lek podawano w schemacie opisanym powyżej, w dawkach 5 mg/kg m.c. i 10 mg/kg m.c. W badaniu ACT 1 terapia trwała 54 tygodnie, natomiast w badaniu ACT 2 – 30 tygodni. Odpowiedź na leczenie oznaczała zmniejszenie nasilenia choroby o co najmniej 3 pkt w skali Mayo i o minimum 30%, z redukcją krwawienia w tej skali o minimum 1 pkt bądź równą 0 lub 1 pkt. W ACT 1 w 8 tygodniu terapii na leczenie odpowiedziało 69% i 61% pacjentów leczonych odpowiednio dawkami 10 mg/kg m.c. i 5 mg/kg m.c. w porównaniu z 37% pacjentów dostającymi placebo (p <0,001 dla obu grup leczonych lekiem w porównaniu z placebo). Podobne wyniki uzyskano w badaniu ACT 2, w którym odpowiedź kliniczną w 8 tygodniu terapii osiągnięto odpowiednio u: 69%, 64% i 29% pacjentów (p <0,001 dla obu grup). W obu badaniach w grupach leczonych lekiem biologicznym istniało większe prawdopodobieństwo odpowiedzi klinicznej w 30 tygodniu terapii w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (p ≤0,002). W 54 tygodniu odpowiedź kliniczną odnotowano kolejno u 44%, 45%, 20% chorych (p <0,001 dla obu grup)¹.