Wewnątrznaczyniowe leczenie tętniaka aorty brzusznej jest uznaną i powszechnie stosowaną metodą leczenia. W niektórych ośrodkach aż 80% operacji tętniaka aorty brzusznej wykonywanych jest w sposób małoinwazyjny. Należy podkreślić, że choć sama operacja obarczona jest mniejszą śmiertelnością w porównaniu z metodą klasyczną, to nie jest ona wolna od powikłań. Wśród najczęstszych z nich wymienia się: przecieki, migrację stent-graftu, zakrzep odnogi stent-graftu, rozłączenie poszczególnych modułów stent-graftu. Celem artykułu jest omówienie najczęstszych powikłań związanych z tą metodą i sposobów ich leczenia, co może być przydatne w codziennej praktyce lekarzy różnych specjalności.

Wstęp

Metoda wewnątrznaczyniowego leczenia tętniaka aorty brzusznej z użyciem stent-graftu ze względu na swoją małą inwazyjność i mniejszą śmiertelność zarówno okołooperacyjną, jak i 30-dniową, jest atrakcyjną alternatywą dla operacji klasycznej, szczególnie u chorych z licznymi obciążeniami internistycznymi. Pierwsze implantacje protez wewnątrznaczyniowych do tętniaka aorty brzusznej miały miejsce w 1987 r. w Charkowie (Nikołaj Volodos) i w 1990 r. w Buenos Aires (Juan Parodi).

Operacja polega na wprowadzeniu do aorty i tętnic biodrowych protezy naczyniowej wykonanej z dakronu lub politetrafluoroetylenu (PTFE) przymocowanej do metalowego szkieletu w celu wyłączenia tętniaka z krążenia. W ten sposób przepływająca przez nią krew nie styka się bezpośrednio z aortą, co ma zapobiegać powiększaniu się i pęknięciu worka tętniaka. Większość stent-graftów ma budowę modułową – kolejne elementy teleskopowo nachodzą na siebie. Istnieją dwa typy stent-graftów: rozwidlony aortalno-dwubiodrowy i prosty, tzw. aorto-uniiliac, który stosuje się w przypadku niekorzystnych warunków anatomicznych, niedrożności jednej z tętnic biodrowych lub podczas operacji wykonywanej ze wskazań pilnych, np. pęknięcia tętniaka. W ostatnim czasie zmniejszono średnicę systemów, na których umieszczone są stent-grafty, co pozwala na ich przezskórne wprowadzanie do układu naczyniowego bez konieczności chirurgicznego wyłaniania tętnicy udowej. Jednocześnie giętkość i mniejszy profil cewników pozwalają na bezpieczniejsze ich przemieszczanie przez wąskie i kręte tętnice biodrowe.

Obserwacja chorych po implantacji stent-graftu do tętniaka aorty brzusznej

Wczesne wyniki leczenia tą metodą charakteryzują się małą śmiertelnością okołooperacyjną, skróceniem czasu hospitalizacji i szybszym okresem rekonwalescencji. Wieloletnie wyniki nie zostały jeszcze dobrze poznane, m.in. z powodu stałego rozwoju me...