Dostęp boczny przezotrzewnowy pozwala uzyskać szerokie pole operacyjne, co w razie konieczności ułatwia opanowanie powikłań.

Wprowadzenie

Za punkt wyjścia dla chirurgii gruczołów nadnerczowych przyjęto rok 1889, gdy J.K. Thornton wykonał pierwszą udokumentowaną adrenalektomię. Dopiero ponad wiek później, w 1991 r., rozwój technik chirurgicznych pozwolił na wykonanie adrenalektomii laparoskopowej. Metoda ta jako skuteczna i bezpieczna zyskała powszechną akceptację i jest obecnie podstawową metodą leczenia zmian nadnerczowych.

Wskazania do operacji na nadnerczu od lat pozostają takie same. Zmieniły się jednak dostęp operacyjny oraz technika operacyjna. Dzięki zastosowaniu tej metody udało się zmniejszyć liczbę powikłań około- i pooperacyjnych. Powikłania po operacjach nadnerczy ocenia się dla metod klasycznych, otwartych, na 17,4%, a dla metod laparoskopowych na 3,6%. Zmniejszyła się również liczba powikłań śródoperacyjnych: z 24,6% w przypadku operacji klasycznych do 10,8% w przypadku zabiegów laparoskopowych. Ponadto udało się ograniczyć 30-dniową chorobowość.

W chirurgii małoinwazyjnej wykorzystuje się podobne dostępy jak w chirurgii otwartej. Mniejsza jest jednak traumatyzacja tkanek i lepiej widoczne są naczynia oraz narządy miąższowe. Jest to istotne ze względu na większy komfort chorych w okresie pooperacyjnym i lepszy efekt kosmetyczny. Ponadto metody małoinwazyjne pozwalają uniknąć powikłań związanych z urazem operacyjnym.

Dostęp boczny przezotrzewnowy należy do najczęściej wybieranych w chirurgii guzów nadnerczy, jest stosowany przez 85% ośrodków wykonujących tego typu operacje. Pozwala uzyskać szerokie pole operacyjne, co w razie konieczności ułatwia opanowanie powikłań. Umożliwia ocenę narządów wewnątrzotrzewnowych oraz naczyń znajdujących się w polu nadnerczowym.^1-5