Zapalenie dotyczy najczęściej jednocześnie skóry i błony śluzowej w okolicy kątów ust. Klinicznie zmianę charakteryzują: maceracja, rumień i tworzenie „skorupowatych” zgrubień, czasem mogą się tworzyć pęknięcia o różnej głębokości z tendencją do krwawień. Zmiany mogą być bolesne i swędzące. Stan ten może trwać od kilku dni do kilku lat.[3]

Epidemiologia

AC jest względnie częstą chorobą, stanowi 0,7-3,8 proc. zmian w jamie ustnej u dorosłych i 0,2-15 proc. u dzieci, ogólnie występuje najczęściej u dorosłych między 30. a 60. r.ż. zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Jest to najczęstszy objaw infekcji grzybiczych i bakteryjnych warg.[6]

Etiologia

Etiologia cheilitis angularis jest zróżnicowana, podłoże ma charakter wieloczynnikowy pochodzenia zakaźnego z wieloma czynnikami predysponującymi. Bezpośrednim czynnikiem etiologicznym jest najczęściej infekcja wywołana przez:

• drożdże (Candida albicans) – 20 proc. przypadków,
• gronkowce lub paciorkowce – 15-20 proc. przypadków,
• oba rodzaje patogenów jednocześnie – 60 proc. przypadków.

Patogeny wykazywane są w badaniach mikrobiologicznych, ale biorąc pod uwagę, że kątowe zapalenie jamy ustnej jest rozpoznaniem klinicznym, podłoże pojawienia się tych zmian jest bardziej złożone.[1,5]

Candida albicans bytuje na błonach śluzowych i skórze u ok. 40-75 proc. populacji, nie dając żadnych objawów. Kątowe zapalenie ust jest z kolei często rozpoznawanym rodzajem kandydozy jamy ustnej.[3]

Badania epidemiologiczne pokazują związek pomiędzy zmniejszonym pionowym wymiarem okluzji a kątowym zapaleniem warg. Tu należy wspomnieć o grupie pacjentów z całkowitym bezzębiem (nieużytkujących protez) ze znacznie obniżoną dolną wysokością twarzy, u większości których obserwuje się tendencję do zalegania śliny w obszarach kątów ust, co w konsekwencji prowadzi do zapalenia kątów ust.