Wśród zmian fizjologicznych dotyczących skóry w okresie ciąży należy wymienić przede wszystkim wzmożoną aktywność gruczołów potowych, zwiększenie napięcia skóry czy też swoiste pogrubienie podściółki tłuszczowej lokalizującej się w obrębie twarzy, karku i bioder. Typowy jest też szybszy wzrost włosów/paznokci i pojawienie się owłosienia w obrębie twarzy, brzucha i podbrzusza (tzw. hirsutyzm ciężarnych).[2] Dodatkowo w ciąży obserwujemy wiele zmian barwnikowych, związanych z nadmierną produkcją barwnika w skórze oraz błonach śluzowych (dyschromia gravidarum), które manifestują się wzmożoną pigmentacją kresy białej (linea nigra), otoczek brodawek sutkowych, okolicy pępka, dołów pachowych i okolic narządów płciowych. Zwiększa się także wrażliwość skóry ciężarnej na promieniowanie ultrafioletowe, co skutkuje niekiedy powstawaniem piegów, znamion barwnikowych, a także ostudy ciężarnych (chloasma gravidarum), dotykającej nawet do 75 proc. kobiet w ciąży.[3] Charakteryzuje się ona występowaniem nieregularnych plam barwy żółtawej do brunatnej, lokalizujących się w obrębie czoła, policzków i ust, o zazwyczaj symetrycznej dystrybucji.[4] Żyły powierzchowne w obrębie sutków, brzucha i podudzi mają tendencję do rozszerzania się. Typowe dla okresu ciąży jest także występowanie żylaków kończyn dolnych i żylaków odbytu.[5] Najbardziej charakterystyczną zmianą skórną kojarzoną z ciążą są rozstępy ciężarnych (striae gravidarum), powstające w wyniku bardzo szybkiego wzrostu obwodu brzucha, ud czy sutków.[6]

Ciąża może też modyfikować przebieg wcześniej istniejących dermatoz. Przykładem może być trądzik pospolity (acne vulgaris), który w wielu przypadkach ulega zdecydowanej poprawie, choć może też dojść do pogorszenia stanu skóry i nasilenia zmian. W łysieniu plackowatym (alopecia areata) postęp choroby może się zatrzymać, a często rozpoczyna się trwały odrost włosów. Warto także dodać, że w związku ze wzmożoną produkcją barwnika rozwój plam bielaczych także spowalnia, a w ich obrębie często rozpoczyna się repigmentacja. Jednak zwiększona produkcja barwnika może być także źródłem niepokoju, ponieważ dochodzi do powiększenia istniejących znamion barwnikowych, co samo w sobie nie stanowi zagrożenia. Ze względu jednak na zwiększone ryzyko transformacji złośliwej znamion barwnikowych każdą zmianę, która zmienia swój kształt i kolor, powinien obejrzeć lekarz dermatolog.