Dawno, dawno temu doświadczeni lekarze powtarzali, że lepiej jest lwa zobaczyć w gabinecie lekarskim niż pacjenta z pokrzywką przewlekłą. Czy i kiedy to się zmieniło? Można śmiało powiedzieć, że sytuacja uległa zmianie dobrych kilka lat temu, gdy niekwestionowany guru w dziedzinie pokrzywek – prof. Marcus Maurer z kliniki Charité w Berlinie stworzył inicjatywę specjalistycznych centrów pokrzywkowych, tzw. UCARE (Urticaria Centers of Reference and Excellence) w obrębie GA²LEN (Global Allergy and Asthma European Network). Obecnie w Polsce jest już 7 takich centrów w 5 miastach, a mianowicie w Lublinie, Łodzi, Opolu, Rzeszowie i Zabrzu. Dokładne dane na temat sieci UCARE można znaleźć na stronie www.ga2len-ucare.com. W maju bieżącego roku komitet sterujący UCARE, na którego czele stoi prof. Maurer, przedstawił kolejne dwie inicjatywy dla zrzeszonych centrów pokrzywkowych. Jedna dotyczy wzmocnienia edukacyjnego dla lekarzy, a druga jest przeznaczona do edukacji i wsparcia osób chorujących na pokrzywkę przewlekłą.

Pacjent z pokrzywką przewlekłą jest często zagubiony i bezradny, próbując dociec przyczyn swojej choroby. Poszukiwania czynników przyczynowych wystąpienia, a następnie utrzymywania się spontanicznej pokrzywki przewlekłej (CSU – chronic spontaneous urticaria), która w nomenklaturze amerykańskiej nadal nosi nazwę idiopatycznej pokrzywki przewlekłej (CIU – chronic idiopathic urticaria), są często bezowocne, co może prowadzić do frustracji zarówno chorego, jak i lekarza.

Ocenia się, że pokrzywka przewlekła występuje u 1% populacji ogólnej zarówno w Europie, jak i USA. CSU jest diagnozowana u 80-90% chorych na pokrzywkę przewlekłą, co oznacza, że jedynie u 10-20% z nich udaje się zidentyfikować czynnik lub czynniki przyczynowe. Jest to niewiele i musi budzić niezadowolenie zarówno lekarzy, jak i pacjentów. Dodatkowo CSU często współistnieje z przewlekłą pokrzywką indukowaną (fizykalną).

Różne źródła podają, że CSU może ustępować samoistnie, często po 2-5 latach. Jednak nawet po 10 latach trwania CSU i stałej opieki lekarskiej u 45% chorych nie udaje się wykryć czynnika przyczynowego. We własnej praktyce obserwuję wiele przypadków remisji choroby po kilku latach jej trwania, zwłaszcza gdy pojawi się jakiś bliżej nieokreślony silny czynnik, który przejmie czy też zawłaszczy „ścieżki układu odpornościowego” na swoje potrzeby, tak jak stało się ostatnio u opisanej poniżej pacjentki.