Cukrzyca jest istotnym problemem zarówno pod względem medycznym, jak i społecznym. Choroba ta dotyka w Polsce ponad 2,5 mln osób, co niesie ze sobą poważne konsekwencje. Przeszło 90% pacjentów boryka się z cukrzycą typu 2, która jest także jednym ze schorzeń wchodzących w skład zespołu metabolicznego. W ramach tego zespołu poza cukrzycą stwierdza się również otyłość, dyslipidemię, nadciśnienie tętnicze.

Cukrzyca oddziałuje na skórę za pośrednictwem różnych mechanizmów patofizjologicznych, które prowadzą do rozmaitych zmian i powikłań dermatologicznych.

Pierwszym ważnym aspektem jest zaburzenie mikrokrążenia. Cukrzyca wiąże się z angiopatią – uszkodzeniem naczyń krwionośnych. Zmiany w mikrokrążeniu skóry mogą prowadzić do zaburzeń gojenia się ran oraz do nieprawidłowego zaopatrzenia skóry w krew.

Istotnym skutkiem rozwijającej się cukrzycy jest również neuropatia. Cukrzyca często prowadzi do neuropatii obwodowej, w tym neuropatii skórnej, co może skutkować utratą czucia oraz zaburzeniami termoregulacji.

Osoby z cukrzycą mogą cierpieć na zaburzenia w funkcjonowaniu układu odpornościowego skóry, co zwiększa podatność na infekcje bakteryjne i grzybicze.

Insulinooporność może wpływać na skórę, prowadząc do takich zmian, jak nadmierne owłosienie (hirsutyzm) i trądzik, będących wynikiem zbyt wysokiego stężenia insuliny (hiper­insulinemii). Wraz z hiperinsulinemią u pacjentów chorych na cukrzycę występuje hiperglikemia, co wpływa negatywnie na elastyczność i sprężystość skóry w związku z glikacją kolagenu i elastyny.

Zaburzenia w składzie lipidów we krwi, często obecne u osób z cukrzycą, mogą skutkować zmianami takimi jak żółte plamy pod skórą, nazywane ksantelazmą, która stanowi efekt odkładania się lipidów w skórze^1,2.

Definicja i obraz kliniczny cukrzycy

Cukrzyca to grupa zaburzeń metabolicznych charakteryzująca się hiperglikemią, wynikającą z defektów związanych z zaburzeniem gospodarki insulinowej. Przewlekła hiperglikemia ma istotny wpływ na uszkodzenia narządu wzroku (retinopatia cukrzycowa), nerek (nefropatia cukrzycowa), układu nerwowego (neuropatia), serca i naczyń krwionoś­nych (angiopatia). Grupa objawów (tab. 1), która może wskazywać na wystąpienie cukrzycy, nie jest jednak charakterystyczna, a opóźnienie rozpoznania sprzyja rozwojowi uszkodzeń wspomnianych narządów.

Cukrzyca typu 1 to jedna z odmian cukrzycy, występująca u ok. 10% pacjentów dotkniętych tą chorobą. Objawy cukrzycy typu 1 zazwyczaj pojawiają się między 10 a 14 r.ż. Schorzenie jest wynikiem niemal kompletnego zniszczenia przez przeciwciała komór...