W przypadku paracetamolu podawanego godzinę przed eksenatydem, nie ma konieczności modyfikacji dawki. Po podaniu warfaryny zaobserwowano zwiększenie INR, dlatego należy kontrolować INR na początku leczenia i po zmianie dawki eksenatydu także u chorych leczonych acenokumarolem. Doustne środki antykoncepcyjne należy podawać godzinę przed wstrzyknięciem eksenatydu lub 30 min po nim.

Liraglutyd

U pacjentów otrzymujących liraglutyd w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika może wystąpić zwiększone ryzyko hipoglikemii, które można zmniejszyć, ograniczając dawkę pochodnej sulfonylomocznika. Liraglutyd nie wchodzi w interakcje farmakokinetyczne na poziomie cytochromu P450. Powoduje niewielkie opóźnienie w opróżnianiu żołądka, co może mieć wpływ na wchłanianie równocześnie podawanych leków. Należy monitorować stan pacjentów podczas stosowania politerapii.

U pacjentów przyjmujących równocześnie liraglutyd oraz antywitaminy K należy częściej monitorować INR.

INHIBITORY DIPEPTYDYLOPEPTYDAZY 4

Wildagliptyna

Wildagliptyna nie jest substratem cytochromu P450, nie hamuje ani nie indukuje enzymów cytochromu P450, stąd też nie wchodzi w interakcje na tym poziomie z innymi równocześnie stosowanymi lekami. Leki stosowane w leczeniu chorób gruczołu tarczowego, sympatykomimetyki, diuretyki tiazydowe oraz glikokortykosteroidy mogą osłabiać działanie hipoglikemizujące wildagliptyny.

Saksagliptyna

Ryzyko wystąpienia interakcji farmakokinetycznych na poziomie cytochromu P450 jest znikome. Należy ostrożnie stosować saksagliptynę z lekami, które są induktorami CYP3A4/5 (ryfampicyna, deksametazon) z uwagi na możliwość osłabienia działania hipoglikemizującego leku.

Sitagliptyna

Ryzyko wystąpienia interakcji farmakokinetycznych na poziomie cytochromu P450 jest znikome. Metformina nie zmienia farmakokinetyki sitagliptyny. U pacjentów z zaburzeniami funkcji nerek silne inhibitory CYP3A4 – itrakonazol, rytonawir, klarytromycyna – mogą zmieniać farmakokinetykę sitagliptyny i w tej grupie pacjentów należy prowadzić bardziej intensywą kontrolę glikemii. Lek jest słabym inhibitorem glikoproteiny P, dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących równocześnie leki będące substratami dla P- glikoproteiny.

Linagliptyna

Badania kliniczne wskazują na małe ryzyko wystąpienia interakcji o istotnym znaczeniu klinicznym podczas stosowania linagliptyny z innymi lekami. Równoległe stosowanie metforminy, pochodnych sulfonylomocznika nie wpływa w klinicznie istotny sposób na farmakokinetykę linagliptyny. Jednoczasowe stosowanie rytonawiru i klarytromycyny (silne inhibitory glikoproteiny P i CYP3A4) mogą nasilać działanie linagliptyny. Z kolei ryfampicyna zmniejsza stężenie linagliptyny i zmniejsza jej skuteczność terapeutyczną.

INTERAKCJE INHIBITORÓW SGLT 2

Dapagliflozyna

Dapagliflozyna może zwiększać działanie moczopędne diuretyków tiazydowych, tiazydopodobnych oraz diuretyków pętlowych, zwiększając równocześnie ryzyko odwodnienia i niedociśnienia. Podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami hipoglikemizującymi, może być konieczne zmniejszenie ich dawki.

Kanagliflozyna

Podobnie jak dapagliflozyna, może zwiększać działanie diuretyków i tym samym zwiększać ryzyko odwodnienia i niedociśnienia. Podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami hipoglikemizującymi może być konieczne zmniejszenie ich dawki. Induktory enzymów (takie jak ziele dziurawca zwyczajnego, ryfampicyna, barbiturany, karbamazepina, rytonawir, efawirenz) zmniejszają ekspozycję na kanagliflozynę i zmniejszają jej działanie.

Wskazane jest monitorowanie glikemii. Należy odpowiednio monitorować pacjentów otrzymujących kanagliflozynę z digoksyną. Z uwagi na wpływ na aktywność P-glikoproteiny należy obserwować pacjentów podczas jednoczesnego stosowania kanagliflozyny z dabigatranem, gdyż stężenie dabigatranu może się zwiększać w obecności kanagliflozyny, a to z kolei może zwiększać ryzyko krwawień. Podczas jednoczesnego stosowania z simwastatyną dochodzi do zwiększenia ekspozycji na tę statynę, w pojedynczych przypadkach opisywano występowanie mialgii.

Jak widać z zebranych informacji, interakcje leków u pacjentów leczonych z powodu cukrzycy muszą być brane pod uwagę w przypadku stosowania politerapii. Mogą one w istotny sposób wpływać zarówno na skuteczność, jak i bezpieczeństwo leczenia pacjentów.