DpD: W leczeniu cukrzycy lekarze zalecają unormowanie poziomu glikemii poprzez dietę, wysiłek fizyczny i farmakoterapię. Który z tych czynników jest najważniejszy?

Prof. Dorota Zozulińska-Ziółkiewicz: Wszystkie są ważne. Ale dla mnie najważniejszy jest czwarty element terapii – edukacja. Dopiero dzięki synchronizacji tych wszystkich czynników dojdziemy do ładu glikemicznego. Jeżeli pacjent będzie zmotywowany do przestrzegania zaleceń dietetycznych oraz do wykorzystywania aktywności fizycznej jako mechanizmu pozytywnie wpływającego na glikemię, to dołożenie do tego farmakoterapii dopełni reszty. Szczególnie u pacjentów wymagających insulinoterapii. Choć wysiłek fizyczny w cukrzycy typu 1 nie jest w stanie zastąpić farmakoterapii, na pewno jest ważnym elementem wspomagającym leczenie.

DpD: Czy aktywność fizyczna powinna być zróżnicowana dla osób z różnymi typami cukrzycy?

D.Z.-Z.: Wysiłek fizyczny dobieramy indywidualnie do potrzeb i możliwości pacjenta. Można to skonkludować tak, że spacer dobry jest dla każdego, ale sport dla wybranego. Aktywność ruchowa będzie działała na każdego, niezależnie od tego, na jakim jest etapie choroby i farmakoterapii, czy przyjmuje metforminę, pochodną sulfonylomocznika, inkretynę, flozynę czy insulinę. Aktywność fizyczna powinna być zróżnicowana i uwzględniać nie tyle typ cukrzycy, ile wiek pacjenta i jego wydolność fizyczną, sposób leczenia przeciwhiperglikemicznego, obecność powikłań cukrzycy i chorób towarzyszących.

DpD: Jakie ćwiczenia oraz ich intensywność są polecane lub niewskazane w cukrzycy?

D.Z.-Z.: Polecane są przede wszystkim ćwiczenia wytrzymałościowe, do których należą m.in. spacer, szczególnie nordic walking, pływanie, jogging, jazda na rowerze, a ze sportów zimowych: bieganie na nartach, jazda na łyżwach. Zdrową formą aktywności są także gry zespołowe typu piłka ręczna, piłka nożna, koszykówka. Zdrowy metabolicznie jest wysiłek o umiarkowanej intensywności, w trakcie którego energia czerpana jest z lipolizy tlenowej. Tak dzieje się, gdy trening trwa odpowiednio długo, tj. u dorosłego nie krócej niż 30 minut. W zaleceniach wskazywany jest czas 150 minut tygodniowo wysiłku fizycznego, ale najlepiej, gdyby aktywność podejmowana była codziennie.

W zaleceniach towarzystw diabetologicznych podkreślane jest także korzystne działanie treningu siłowego u chorych z typem 2 cukrzycy, ze wskazaniem 2 treningów tego typu tygodniowo. Taka aktywność powinna być prowadzona pod nadzorem, z wyznaczeniem cyklu „zdrowych” obciążeń i powtórzeń.