BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Unikamy powikłań
Choroba metaboliczna a ryzyko zachorowania na gruźlicę i wpływ na jej leczenie
Dr n. med. Beata Kuklińska1
Prof. dr hab. med. Robert M. Mróz2
Wzrost zachorowań na cukrzycę wpłynie zapewne na globalną sytuację epidemiologiczną gruźlicy, ponieważ w grupie chorych na cukrzycę ryzyko przejścia utajonego zakażenia prątkiem gruźlicy w chorobę aktywną jest prawie trzy razy większe niż u pozostałych osób.
Prątki kontra glikemia
Chorzy, u których cukrzyca nie jest w ogóle leczona czy dobrze kontrolowana, mogą notować nawet osiem razy większe ryzyko zachorowania na gruźlicę w porównaniu z całą populacją.[1]
Gruźlica to choroba zakaźna wywołana przez bakterie z grupy Mycobacterium tuberculosis complex, która nadal stanowi duży problem epidemiologiczny. Szacuje się, że prątkiem gruźlicy jest zakażona jedna trzecia światowej populacji. Zgodnie z danymi epidemiologicznymi w 2014 roku na gruźlicę zachorowało 9,6 mln osób, a około 2 mln osób zmarło z powodu tej choroby.
Najwyższy wskaźnik zapadalności na gruźlicę zanotowano w 2015 roku w województwie śląskim – 26,5, a najniższy w województwie wielkopolskim – 8,3 nowych zachorowań na 100 tys. mieszkańców. Dominującą grupę chorych na gruźlicę stanowią w naszym kraju mężczyźni w średnim i podeszłym wieku.[3]
Do zakażenia prątkiem gruźlicy najczęściej dochodzi drogą inhalacyjną, tzw. kropelkową, przez kontakt z osobą chorującą na gruźlicę, co determinuje łatwość jej rozprzestrzeniania się. Prątki gruźlicy mogą wnikać do układu oddechowego, nie powodując zakażenia. Podatność na zakażenie i rozwój choroby może zależeć między innymi od wieku osoby narażonej, statusu społecznego, nałogów, czynników genetycznych, ale również od chorób współistniejących oraz ich leczenia.[4] Wzrost zapadalności na gruźlicę wiąże się bezpośrednio ze zwiększoną zapadalnością na cukrzycę.
Szczególne zagrożenie epidemiologiczne stanowi gruźlica wielolekooporna. Wywołujące ją szczepy bakteryjne są oporne na dostępne leki przeciwgruźlicze, co w znacznym stopniu utrudnia leczenie tych chorych. Ze względu na fazy rozwoju zakażenia prątkiem kwasoopornym gruźlicę dzieli się na:
- pierwotną, występującą w ciągu kilku miesięcy po zakażeniu,
- tzw. popierwotną.
W krajach o dużym rozpowszechnieniu gruźlicy pierwotna postać choroby występuje najczęściej u dzieci, a w krajach o niskiej zapadalności jest rzadkością, niemniej jednak może występować nawet u osób w podeszłym wieku. Gruźlica popierwotna jest wyn...
