Operację tego typu można wykonać w dwóch grupach chorych.

Pierwszą z nich stanowią chorzy na T1D z zagrażającymi życiu stanami hipoglikemii lub szybkim postępem powikłań cukrzycy, takimi jak retinopatia, polineuropatia czy angiopatia, pomimo adekwatnego leczenia insuliną.

I chociaż przewaga przeszczepiania trzustki nad leczeniem insuliną w zakresie przedłużenia życia chorych na T1D nie została udowodniona, to istnieją doniesienia dotyczące zahamowania postępu zmian w obrębie siatkówki oka,[1] jak również poprawy w zakresie struktury i czynności nerek[2] i nerwów obwodowych[3] po przeszczepieniu trzustki w tej grupie chorych.

Drugą grupą pacjentów objętych możliwością rozważenia przeszczepienia trzustki są chorzy, u których wieloletnia T1D doprowadziła do schyłkowej niewydolności nerek (end-stage renal disease, ESRD). Wobec faktu wysokiej śmiertelności chorych na T1D leczonych dializami,[4] kluczowym elementem postępowania, mającym na celu przedłużenie ich życia, jest szybka kwalifikacja do przeszczepienia nerki pobranej od dawcy żywego lub ze zwłok.[5] U tego typu chorych można również wykonać przeszczepienie trzustki jako drugiego narządu.

PRZESZCZEPIENIE NERKI CZY NERKI I TRZUSTKI?

Przeszczepienie nerki (kidney transplantation, KTx) pobranej od dawcy żywego, pomimo konieczności kontynuowania leczenia insuliną, jest bardzo dobrym rozwiązaniem terapeutycznym dla chorych na T1D powikłaną ESRD. Korzyści z wykonania tego typu przeszczepienia wynikają z:

• niskiej śmiertelności pooperacyjnej,
• braku konieczności oczekiwania na narząd,
• możliwości przeszczepienia przed rozpoczęciem dializ,
• bardzo dobrych wyników odległych w zakresie przeżycia chorych i czynności przeszczepionej nerki.[6]

Według niektórych analiz uzupełnienie tego typu operacji o przeszczepienie w okresie późniejszym samej trzustki pobranej ze zwłok w największym stopniu poprawia przeżywalność nie tylko chorych, lecz także jednocześnie przeszczepionych nerek.[7]