W najnowszych wspólnych zaleceniach EASD/ADA lekiem pierwszego rzutu nadal pozostała metformina, jednak jako drugi lek autorzy proponują zastosowanie agonistów receptora GLP-1 i inhibitorów SGLT-2. Pochodne sulfonylomocznika powinniśmy stosować jedynie w sytuacji, gdy koszt terapii ma główne znaczenie. Na żadnym etapie choroby nie proponuje się zastosowania akarbozy.[2]

Tymczasem podążając za myślą przewodnią autorów rekomendacji, akarboza spełnia wszystkie założenia.

Jest neutralna w aspekcie powikłań sercowo-naczyniowych. Zmniejsza liczbę nowych przypadków cukrzycy w grupie pacjentów z prediabetes.

Nie powoduje hipoglikemii, jest neutralna, jeśli chodzi o wpływ na masę ciała, i tania.[3-5] W sytuacji, kiedy nowe leki przeciwcukrzycowe nie są w Polsce refundowane, zastosowanie akarbozy może przynieść korzyści. Mniejszy koszt terapii poprawia przestrzeganie zaleceń. Czy rzeczywiście akarboza jest stosowana rzadko ze względu na objawy niepożądane i umiarkowaną skuteczność? Czy dlatego że lekarze wolą stosować nowsze leki?

Mechanizm działania

Działanie akarbozy polega na blokowaniu alfaglukozydaz, enzymów biorących udział w rozkładzie zawartych w pożywieniu węglowodanów złożonych. W ten sposób ogranicza wchłanianie glukozy, a efektem jej działania jest obniżenie glikemii po posiłku. Mechanizm działania akarbozy jest niezależny od insuliny, może być stosowana na każdym etapie cukrzycy typu 2.[3,6]

W klasycznym doświadczeniu, którego wyniki opublikowano w 1981 roku, wykazano, że zastosowanie 200 mg akarbozy przed podaniem posiłku testowego złożonego z sacharozy zmniejszyło pole pod krzywą stężenia glukozy o 89 proc., w przypadku podania skrobi o 80 proc., a po maltozie o 19 proc. Podanie akarbozy nie wpłynęło na wyniki po obciążeniu glukozą.[7]

Po zastosowaniu akarbozy węglowodany złożone przedostają się do dalszych odcinków jelit, gdzie ulegają fermentacji wskutek działania bakterii. Wykazano, że nie zwiększa to dostępności glukozy. W badaniu, którego wyniki opublikowano w 2007 roku, oc...