BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Praktyka kliniczna
Inhibitory SGLT-2 a ryzyko chorób sercowo-naczyniowych u chorych z DMT2
dr n. med. Bernadetta Kałuża1
prof. dr hab. n. med. Edward Franek1,2
- Dlaczego pacjenci z cukrzycą charakteryzują się wyższym stopniem zaawansowania zmian miażdżycowych w naczyniach wieńcowych?
- Jaki jest nowy cel leczenia cukrzycy?
- Optymalna terapia u pacjentów z dominującą chorobą sercowo-naczyniową – porównanie wyników badań
- Pożądany efekt diuretyczny – czy jest najważniejszy?
Cukrzyca typu 2 (DMT2), podobnie jak nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemia, nikotynizm, podeszły wiek, a także płeć męska, stanowią istotne czynniki ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych1,2. Hiperglikemia, a także hiperinsulinemia oraz insulinooporność odgrywają istotną rolę w rozwoju miażdżycy, poprzez m.in. indukcję wzrostu macierzy naczyniowej, proliferacji miocytów, wzrostu stężenia PAI-1 (inhibitor aktywatora plazminogenu typu 1) oraz małych gęstych cząsteczek LDL1,2 – lipoprotein. Nie jest zatem zaskoczeniem, że zaburzenia gospodarki węglowodanowej, takie jak cukrzyca, nieprawidłowa glikemia na czczo lub upośledzona tolerancja glukozy, są obserwowane u około 75% chorych z chorobą niedokrwienną serca, a także wśród pacjentów kardiologicznych hospitalizowanych z przyczyn nagłych3.
Pacjenci z cukrzycą charakteryzują się wyższym stopniem zaawansowania zmian miażdżycowych w naczyniach wieńcowych1,2,4. Powodem takiego stanu rzeczy jest hiperglikemia, jednak efekt ten dodatkowo potęguje insulinooporność. Jej obecność jest pozytywnie skorelowana z chorobą wielonaczyniową tętnic wieńcowych, a także stopniem destabilizacji blaszek miażdżycowych, których struktura jest zmieniona. Charakteryzują się one:
- większym rdzeniem lipidowym
- naciekiem zapalnym
- wzmożoną aktywnością metyloproteinaz1-3.
Ponadto naczynia wieńcowe poddane długotrwałemu działaniu hiperglikemii różnią się od naczyń zdrowych, co jest związane z zaburzonym procesem ich przebudowy1-4. Według niektórych źródeł obserwuje się w mniejszym stopniu wykształcone krążenie oboczne, natomiast w większym stopniu występuje kalcyfikacja, która dotyczy również drobnych naczyń3,4. Cechą charakterystyczną może być też zaburzenie funkcji naczyniorozkurczowej, która ma związek z mniejszą rezerwą wieńcową.
Wśród pacjentów z cukrzycą częściej występuje także neuropatia autonomiczna, która może maskować pojawienie się dolegliwości stenokardialnych i opóźniać czas interwencji1-4. Cukrzyca może również powodować powikłania przebiegu hospitalizacji, w postaci większego odsetka wstrząsów kardiogennych, nagłych zgonów sercowych oraz zaburzeń rytmu serca1,2,4.
