Wprowadzenie

Ostatnie lata przyniosły przełom w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca. W Polsce chorzy na te nowotwory mogą być leczeni z wykorzystaniem immunoterapii w ramach programu lekowego Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ). Jednym z dostępnych leków jest pembrolizumab, humanizowane przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko receptorowi programowanej śmierci komórki 1 (PD-1 – programmed death receptor 1). Może on być stosowany w monoterapii w pierwszej linii leczenia u chorych z płaskonabłonkowym i niepłaskonabłonkowym rakiem płuca i ekspresją cząsteczki PD-L1 (programmed death ligand 1) na komórkach nowotworowych ≥50%, w skojarzeniu z pemetreksedem i pochodną platyny w przypadku niepłaskonabłonkowego raka płuca przy ekspresji PD-L1 <50% lub w skojarzeniu z paklitakselem i karboplatyną u chorych z rakiem płaskonabłonkowym oraz ekspresją PD-L1 <50%. Badania kliniczne dowodzą, że takie postępowanie jest korzystniejsze dla pacjenta niż standardowa chemioterapia^1-3.

Działania niepożądane immunoterapii wynikają najczęściej z nadmiernej stymulacji układu immunologicznego. Mogą one dotyczyć również gruczołów wydzielania wewnętrznego, takich jak przysadka, tarczyca i trzustka4,5.