Stan przedcukrzycowy definiowany jest jako etap pośredni pomiędzy normoglikemią a jawną cukrzycą. Charakteryzuje się podwyższonym stężeniem glukozy we krwi, jednak nieprzekraczającym progu ustalonego dla rozpoznania cukrzycy typu 2. Przebiega z zaburzeniami stężenia i tolerancji glukozy oraz predysponuje osoby z grupy wysokiego ryzyka do rozwoju cukrzycy i jej powikłań. Najnowsze dowody sugerują, że probiotyki mogą być obiecującą metodą mogącą poprawić tę sytuację. W niniejszej pracy dokonano przeglądu wyników badań oceniających wpływ probiotyków/prebiotykow/synbiotyków na stan pacjentów ze stanem przedcukrzycowym w latach 2010-2020. Dane z analiz 15 badań klinicznych wykazały istotny i pozytywny wpływ stosowania probiotyków na homeostazę glukozy, stężenie insuliny, profil lipidowy, masę ciała oraz markery zapalne. Różne kompozycje szczepów probiotycznych mogą być także korzystne w modulacji składu mikrobioty jelitowej u pacjentów ze stanem przedcukrzycowym.

Stan przedcukrzycowy

Stan przedcukrzycowy (prediabetes, preDM) to stan wysokiego ryzyka, który predysponuje do rozwoju cukrzycy typu 2 i jej powikłań. Charakteryzuje się podwyższonym stężeniem glukozy we krwi, jednak nieprzekraczającym progu ustalonego dla rozpoznania cukrzycy. Wynika z zaburzonego metabolizmu glukozy oraz z defektu wydzielania insuliny. Objawy stanu przedcukrzycowego to podwyższone stężenie glukozy na czczo i upośledzona tolerancja glukozy lub ich kombinacja¹. Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego z 2023 r. stan przedcukrzycowy rozpoznaje się w przypadku:

• nieprawidłowej glikemii na czczo (IFG – impaired fasting glycaemia), tj. glikemii na czczo oznaczonej w próbce krwi pobranej 8-14 h od ostatniego posiłku wynoszącej 100-125 mg/dl, co odpowiada 5,6-6,9 mmol/l
• nieprawidłowej tolerancji glukozy (IGT – impaired glucose tolerance), tj. glikemii w 120 min doustnego testu obciążenia glukozą (OGTT – oral glucose tolerance test) według World Health Organization (WHO) wynoszącej 140-199 mg/dl, co odpowiada 7,8-11,1 mmol/l
• nieprawidłowego stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA_1c), wynoszącego 5,7-6,4%, co odpowiada 39-47 mmol/mol (oznaczenie HbA_1c należy wykonać w laboratorium za pomocą metod certyfikowanych w National Glycohemoglobin Standardization Program (NGSP).