W latach 1990-2010 częstość wywoływania porodów w Stanach Zjednoczonych wzrosła z 9,5% do 23,2% wszystkich porodów.^1,2 Choć poród jest zazwyczaj wywoływany ze wskazań matczynych lub płodowych, ostatnio obserwuje się rosnącą liczbę przypadków indukcji bez takich wskazań oraz indukcji na życzenie.^3,4

U wielu pacjentek, u których przeprowadza się indukcję porodu, szyjka macicy nie spełnia warunków sprzyjających porodowi, często zatem należy zastosować jakąś metodę – farmakologiczną lub mechaniczną – która przyspiesza jej dojrzewanie.^5,6 Uważa się, że syntetyczne prostaglandyny naśladują przyspieszające dojrzewanie działanie endogennych prostaglandyn, podczas gdy syntetyczna oksytocyna naśladuje działanie naturalnej oksytocyny.

Metody mechaniczne, polegające na wprowadzeniu cewnika przezszyjkowego i rozszerzadła z blaszecznicy morskiej, należą do najstarszych metod indukcji porodu i zostały opracowane, by wspomagać dojrzewanie szyjki macicy i przyspieszyć rozpoczęcie porodu przez rozciągnięcie szyjki macicy.

Niniejsza praca dotyczy roli, jaką cewnik Foleya odgrywa w dojrzewaniu szyjki macicy i indukcji porodu.

Skuteczność

Do istotnych klinicznie punktów końcowych badań dotyczących dojrzewania szyjki macicy i indukcji porodu należą: czas trwania porodu, odsetek porodów przez cięcie cesarskie oraz niepożądany wpływ na czynność serca płodu (fetal heart rate, FHR).

Cewnik Foleya porównywano z innymi metodami indukcji w wielu badaniach. Jednak większość z nich przeprowadzano w małych grupach i trudno je w związku z tym interpretować.⁵

W celu zwiększenia wielkości próby w dużym systematycznym przeglądzie badań do jednej grupy włączono wszystkie metody mechaniczne, bez wydzielenia cewnika Foleya.⁶ Podsumowano w nim 3 przeglądy systematyczne, w których porównywano prostaglandyny z metodami mechanicznymi, takimi jak na przykład: rozszerzadło z blaszecznicy, odpowiedniki syntetyczne, np. rozszerzadło Dilapan, cewnik Foleya i inne rodzaje cewników balonowych stosowanych do indukcji porodu.

Badacze doszli do wniosku, że metody mechaniczne w mniejszym stopniu niż prostaglandyna E₂ (PGE₂) czy mizoprostol podawany dopochwowo prowadziły do hiperstymulacji macicy, ale mogą być związane z częstszymi zakażeniami u matek i płodów.⁶

W przeprowadzonym ostatnio przeglądzie bazy Cohrane porównywano różne mechaniczne metody indukcji porodu z prostaglandynami i oksytocyną, a szczególnie analizowano podgrupę, w której zastosowano cewnik Foleya.5 Kluczowe wnioski z tego przeglądu ba...