Czy układowa terapia hormonalna przynosi korzyści kobietom otrzymującym statyny?

Ze szwedzkiego badania obejmującego ponad 40 000 kobiet po menopauzie otrzymujących statyny wynika, że być może nadszedł czas na ponowne przemyślenie zakazu stosowania terapii hormonalnej w tej populacji. W tym doniesieniu na temat kohorty objętej rejestrem stwierdzono mniejsze ryzyko zgonu z dowolnej przyczyny w związku z łącznym stosowaniem statyn i półnaturalnego 17β-estradiolu, w przeciwieństwie do negatywnych wyników stosowania skoniugowanych estrogenów końskich (CEE) w populacji zdrowych kobiet w badaniu Women’s Health Initiative (WHI).

Analizą, której wyniki opublikowano w czasopiśmie „Menopause”, objęto 40 958 kobiet w wieku 40-74 lat, które w latach 2006-2007 zrealizowały pierwszą receptę na statynę. Spośród nich 2862 kobiety (7%) stosowały terapię hormonalną, a 38 096 – nie. Średni wiek kobiet stosujących terapię hormonalną wynosił 61 lat, a kobiet niestosujących terapii hormonalnej – 62 lata. Kobiety obserwowano średnio przez 4 lata aż do czasu ich zmiany miejsca zamieszkania, wystąpienia incydentu sercowo-naczyniowego, zgonu lub zmiany terapii hormonalnej. U 70% kobiet, które otrzymywały terapię hormonalną, stosowano ją w ramach prewencji pierwotnej.

Wśród kobiet stosujących terapię hormonalną częstość występowania incydentów sercowo-naczyniowych wyniosła 250 na 10 000 osobolat w porównaniu z 267 na 10 000 osobolat wśród kobiet, które nie stosowały terapii hormonalnej (iloraz zagrożeń [HR] 1,04; 95% przedział ufności [CI] 0,88-1,22). Częstość zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych wyniosła 5 na 10 000 osobolat wśród kobiet stosujących terapię hormonalną w porównaniu z 18 na 10 000 osobolat wśród kobiet, które nie stosowały terapii hormonalnej (HR 0,53; 95% CI 0,34-0,81). Umieralność ogólna wyniosła odpowiednio 33 i 87 na 10 000 (HR 0,53; 95% CI 0,34-0,81). Te różnice były podobne w prewencji pierwotnej i wtórnej.