Wskazówki dotyczące postępowania u ciężarnych z ostrym lub przewlekłym zakażeniem.

Niniejsze opracowanie Society of Maternal-Fetal Medicine dostarcza informacji na temat zagrożeń związanych z wirusowym zapaleniem wątroby typu B podczas ciąży, rozpoznawania i leczenia tego stanu, a także zapobiegania pionowej transmisji zakażenia. Celem tego dokumentu jest ułatwienie klinicystom prowadzenia poradnictwa dotyczącego ryzyka oraz dostępnych możliwości postępowania po uzyskaniu dodatniego wyniku testu na obecność antygenu powierzchniowego wirusa zapalenia wątroby typu B (HBsAg).

Jakie zagrożenia stwarza i jaki potencjalny wpływ wywiera zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B podczas ciąży?

Wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) zakażonych jest od 800 000 do 1,4 miliona osób w Stanach Zjednoczonych oraz ponad 240 milionów osób na całym świecie. Szacuje się, że częstość występowania przewlekłego zakażenia HBV wśród ciężarnych kobiet w Stanach Zjednoczonych wynosi 0,7-0,9%, a corocznie kobiety te rodzą ponad 25 000 dzieci zagrożonych przewlekłym zakażeniem.

Mimo że głównymi czynnikami ryzyka zakażenia HBV u dorosłych w Stanach Zjednoczonych są stosunki płciowe oraz stosowanie dożylnych narkotyków, to transmisja zakażenia w okresie okołoporodowym odpowiada nawet za 50% przypadków zakażenia HBV na świecie (tab. 1). Zarówno American College of Obstetricians and Gynecologists, jak i U.S. Preventative Services Task Force zalecają powszechne przesiewowe wykrywanie zakażenia HBV podczas pierwszej wizyty prenatalnej.

W przeciwieństwie do zakażenia HBV w wieku dorosłym, prowadzącego częściej do ostrego zapalenia wątroby, które następnie ustępuje i zapewnia odporność, nabycie HBV w okresie okołoporodowym i noworodkowym częściej prowadzi do przewlekłego zakażenia i związanych z tym odległych zagrożeń.

Jak identyfikuje się ciężarne zakażone HBV i jakie jest tradycyjne podejście do ciąży u takich kobiet?

Obecność HBsAg we krwi matczynej częściej odpowiada przewlekłemu niż ostremu zakażeniu. Mimo że u niektórych dorosłych zakażenie jest wykrywane z powodu objawowej choroby, ogromna większość przewlekle zakażonych dorosłych nie ma objawów choroby. Rozpoznanie stanu przewlekłego nosicielstwa potwierdza się przez wykazanie utrzymującej się obecności HBsAg oraz braku przeciwciał przeciwko antygenowi powierzchniowemu HBV (HBsAb). Występowanie HBsAb jest również oznaką skuteczności szczepienia przeciwko HBV. Natomiast przeciwciała przeciwko antygenowi rdzeniowemu HBV (HBcAb) powstają w następstwie naturalnego zakażenia, nigdy szczepienia, i utrzymują się niezależnie od tego, czy ostre zakażenie zostanie wyleczone, czy przejdzie w fazę przewlekłą.