Zakażenia cytomegalowirusem, parwowirusem B19 i wirusem ospy wietrznej i półpaśca oraz toksoplazmoza w czasie ciąży

Wśród wielu fizjologicznych zmian, które następują podczas ciąży, dochodzi również do zmian w układzie immunologicznym matki, powodujących osłabienie matczynej odpowiedzi zapalnej i umożliwiających tolerancję antygenów płodowych.1,2 Mimo że te zmiany immunologiczne zmniejszają ryzyko odrzucenia płodu, potencjalnie zwiększają one również podatność matki i płodu na niektóre choroby zakaźne. Częste zakażenia, które wywołują chorobę o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu u zdrowych dorosłych i dzieci, mogą być przyczyną poważnych powikłań matczynych i płodowych, jeżeli do zakażenia dojdzie podczas ciąży. Unikatowym problemem w przypadku zakażenia matczynego jest potencjał transmisji zakażenia z matki na płód, czyli wystąpienia zakażenia wrodzonego. Częstymi zakażeniami związanymi z umiarkowanymi lub ciężkimi powikłaniami płodowymi w przypadku zakażenia wrodzonego są zakażenia cytomegalowirusem, parwowirusem B19 i wirusem ospy wietrznej i półpaśca oraz toksoplazmoza. Celem niniejszego dokumentu jest przedstawienie aktualnych poglądów na temat tych zakażeń, w tym ich obrazu klinicznego, sposobu i ryzyka transmisji zakażenia w okresie okołoporodowym oraz wpływu zakażenia na matkę, płód i dziecko, a także przedstawienie wytycznych dotyczących prewencji i leczenia tych zakażeń podczas ciąży.

Wykorzystane za zgodą.
Prawo autorskie posiada American College of Obstetricians and Gynecologists