Niedawna próba kliniczna wykazała, że analiza odcinka ST nie zmniejsza częstości występowania porażenia mózgowego.

W ciągu ostatnich 35 lat częstość cięć cesarskich wykonywanych w trybie nagłym zwiększyła się ponad dwukrotnie, natomiast częstość urodzeń dzieci z porażeniem mózgowym pozostała niemal stała i wynosi około 2 na 1000 żywych urodzeń.¹ Wielu postrzega to jako poważne niepowodzenie ciągłego śródporodowego elektronicznego monitorowania częstości rytmu serca płodu (FHR – fetal heart rate). Opublikowana w 2013 roku metaanaliza kontrolowanych prób klinicznych, w których porównywano elektroniczne monitorowanie FHR z okresowym osłuchiwaniem, wykazała, że ta pierwsza metoda nie spowodowała istotnego zmniejszenia łącznej częstości zgonów w okresie okołoporodowym ani występowania porażenia mózgowego, natomiast wiązała się z istotnym wzrostem częstości cięć cesarskich (ryzyko względne [RR] 1,63; 95% przedział ufności [CI] 1,29-2,07; n = 18 861, 11 prób klinicznych).²

Przez pewien czas przypuszczano, że monitorowanie FHR w połączeniu z pulsoksymetrią płodu umożliwia uzyskanie większej liczby dokładnych rozpoznań i pozwala na zmniejszenie liczby cięć cesarskich, ale w randomizowanych kontrolowanych próbach klinicznych nie wykazano takiej korzyści.³ Ponownie podjęto więc poszukiwania „magicznego środka” w celu zwiększenia dokładności diagnostycznej monitorowania FHR. Wstępne badania przeprowadzone w Europie wskazały, że rozwiązaniem może być skomplikowane komputerowe wykrywanie uniesienia odcinka ST i zwiększonej amplitudy załamków T w elektrokardiogramie, które są związane z kwasicą u płodu.

Niestety, niedawna właściwie przeprowadzona randomizowana kontrolowana próba kliniczna ponownie rozwiała nasze nadzieje na lepszą metodę śródporodowego monitorowania płodu.

Randomizowana próba kliniczna analizy odcinka ST u płodu

Maternal-Fetal Medicine Units Network przy Eunice Kennedy Shriver National Institute of Child Health and Human Development (NICHD) przeprowadziła wieloośrodkową randomizowaną próbę kliniczną wśród kobiet w pojedynczej ciąży rodzących po 36 tygodniu i z rozwarciem szyjki macicy wynoszącym od 2 do 7 cm.⁴ Łącznie 11 108 pacjentek przypisano losowo do otwartego lub zamaskowanego monitorowania z analizą odcinka ST u płodu.