Wczesne rozpoznanie sepsy ma zasadnicze znaczenie dla identyfikacji źródła zakażenia, utrzymania perfuzji oraz rozpoczęcia odpowiedniej antybiotykoterapii.

Wprowadzenie

Rozpoznanie i leczenie sepsy (posocznicy) i wstrząsu septycznego u kobiet w ciąży, mimo pewnych postępów, które poczyniono w populacji nieciężarnych, pozostaje wyzwaniem klinicznym. Szacuje się, że odsetek umieralności matczynej związanej z zakażeniami w Stanach Zjednoczonych wynosi 12,7%, z czego 6% stanowią przypadki sepsy. Najnowsze dane wskazują, że zakażenia są obecnie trzecią pod względem częstości występowania przyczyną śmierci matek. W przeciwieństwie do zgonów z powodu powikłań nadciśnienia tętniczego i krwawień obserwuje się zwiększenie liczby zgonów związanych z zakażeniami.¹ W niniejszym artykule omówiono kryteria rozpoznania sepsy oraz podstawowe zasady leczenia tego stanu u ciężarnych.

Wytyczne Surviving Sepsis Campaign

Surviving Sepsis Campaign (SSC) jest wspólnym przedsięwzięciem Society of Critical Care Medicine i European Society of Intensive Care Medicine, którego celem jest wykorzystanie najnowszych osiągnięć naukowych do stworzenia praktycznych narzędzi klinicznych, które umożliwią poprawę wyników leczenia sepsy. W wytycznych opublikowanych w 2016 roku uproszczono definicję tych stanów, dzieląc je na sepsę i wstrząs septyczny.² Należy zauważyć, że problemy położnicze nie były rozpatrywane, kiedy formułowano te rekomendacje, a większość danych naukowych pochodzi z badań, z których wykluczano kobiety w ciąży. Dokonując adaptacji wytycznych SSC, trzeba zatem uwzględnić zmiany fizjologiczne i hemodynamiczne zachodzące u kobiet w ciąży.

Rozwój sepsy rozpoczyna się od zakażenia i może prowadzić do wstrząsu i niewydolności wielonarządowej, jeżeli proces ten nie zostanie przerwany. Zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (SIRS – systemic inflammatory response syndrome) obejmuje zmi...