Streszczenie

Nadreaktywny pęcherz moczowy występuje u istotnego odsetka osób w populacji ogólnej i wywiera znaczny wpływ na ich codzienną aktywność i jakość życia. Leczenie pierwszego rzutu w terapii pęcherza nadreaktywnego opiera się na zastosowaniu metod behawioralnych, które w razie potrzeby mogą być łączone z odpowiednimi lekami. W ramach początkowej farmakoterapii stosuje się często leki antycholinergiczne i agonisty receptorów β₃-adrenergicznych. Należy jednak zachować ostrożność przy przepisywaniu leków antycholinergicznych pacjentkom z zespołem kruchości lub upośledzeniem czynności poznawczej. Ostatnio pojawiły się dodatkowe obawy wynikające z zaobserwowanego związku między długotrwałym stosowaniem leków antycholinergicznych a zwiększonym ryzykiem upośledzenia czynności poznawczej, otępienia i rozwoju choroby Alzheimera w populacji ogólnej. Biorąc pod uwagę dostępne dowody, które potwierdzają ten związek, lekarze powinni informować pacjentki o zagrożeniach związanych z przyjmowaniem tych leków, przepisywać najmniejszą skuteczną dawkę, a także rozważać alternatywne środki u osób z grupy ryzyka.