Prawidłowe gojenie rany pooperacyjnej stanowi wyzwanie we współczesnej medycynie. Pomimo zidentyfikowania czynników ryzyka zaburzeń gojenia oraz ciągle rozwijającej się wiedzy medycznej z zakresu mikrobiologii, biologii molekularnej czy inżynierii tkankowej w wielu sytuacjach klinicznych leczenie trudno gojącej się rany pozostaje ograniczone. Wynika to z wielorakich czynników, m.in. z braku wystarczającej ilości składników odżywczych dla komórek czy niedostatecznego dopływu tlenu. Tym samym powyższe czynniki stanowią potencjalne przyczyny infekcji, z której może się rozwinąć martwica tkanek, a nawet sepsa. W następstwie proces rekonwalescencji się wydłuża, co bezpośrednio przekłada się na jakość i funkcjonowanie psychospołeczne pacjenta. Właściwe leczenie ran pooperacyjnych jest obecnie jednym z priorytetów większości inwazyjnych dyscyplin medycznych¹.

Zakażenie samego miejsca zabiegu chirurgicznego zależy od rodzaju operacji i może wystąpić u 5-20% pacjentek. Powikłanie to wydłuża czas hospitalizacji i wiąże się z kilkukrotnie większym ryzykiem zgonu niż u pacjentki z raną niezakażoną².

Zabiegi naprawcze związane ze statyką narządów moczowo-płciowych wykonuje się z użyciem przede wszystkim różnego rodzaju materiału protezującego, zwłaszcza syntetycznego, a infekcja w obrębie miejsca przyczepu danego materiału stała się jedną z przyczyn niepowodzenia tych operacji.

Rana pochwy ze względu na bliskie sąsiedztwo ujścia cewki moczowej oraz odbytu jest bardziej narażona na zakażenia niż rany będące na skórze. Oprócz tego dodatkowym czynnikiem utrudniającym proces gojenia jest lokalizacja w jej obrębie ujścia gruczołów produkujących wydzielinę służącą do jej nawilżania. Stwarza to obok optymalnej temperatury odpowiednie warunki do kolonizacji przez bakterie. Obecnie zaleca się pacjentkom po przebytym zabiegu operacyjnym stosowanie dopochwowych środków zawierających substancje odkażające i/lub antybiotyki. Kluczowe znaczenie mają codzienne czynności pielęgnacyjne krocza i przedsionka pochwy.

U chorych leczonych onkologicznie występują tzw. rany nowotworowe, którym towarzyszą nieprzyjemny zapach, wysięk, martwica. Rany te wiążą się z dużym ryzykiem powikłań. Samo prawidłowe oczyszczenie (chirurgiczne) rany z martwych tkanek pozwala na ...