Do najczęściej wykonywanych operacji na świecie zalicza się cięcie cesarskie. Do XVII wieku zabieg ten był śmiertelny dla kobiety, przeprowadzano go w celu ratowania noworodka zmarłej lub umierającej matki¹. Mimo podejmowanych inicjatyw mających na celu przeciwdziałanie trendowi rosnącej liczby tych operacji nadal obserwuje się tendencję wzrostową w zakresie odsetka cięć cesarskich². W porównaniu z porodem drogą pochwową cięcie cesarskie częściej wiąże się ze zwiększoną chorobowością, koniecznością zapewnienia pacjentce znacznej opieki i wyższymi kosztami (dłuższy pobyt w szpitalu), stosowaniem leków przeciwbólowych oraz z ryzykiem powikłań³. We współczesnym świecie kluczowe staje się udoskonalenie techniki cięcia cesarskiego tak, aby po urodzeniu matka mogła jak najszybciej zajmować się noworodkiem, co bezpośrednio wpływa na więź między nią a dzieckiem oraz laktację. Wraz z postępem obejmującym koncentrację na opiece okołoporodowej powrót do dostępu pozaotrzewnowego ponownie budzi zainteresowanie. Wiąże się z mniejszym zapotrzebowaniem na dożylne leki przeciwbólowe, krótszym pobytem pacjentki w szpitalu i wcześniejszym jej powrotem do domu, gdzie karmienie piersią może być kontynuowane w bardziej komfortowych warunkach^3,4.

Technika Misgav Ladach jest jedną z najczęściej stosowanych metod cięcia cesarskiego. W latach 90. XX wieku została zmodyfikowana przez Starka i wsp. na podstawie laparotomii Joela-Cohena, opisanej pierwotnie dla histerektomii⁵. W porównaniu z tradycyjnym cięciem cesarskim sposobem Pfannenstiela-Kerra metoda Misgav Ladach okazała się mieć kilka zalet, takich jak: krótszy czas operacji, mniejsze zużycie materiałów szewnych, mniejsza utrata krwi, a także mniejszy ból pooperacyjny i mniej infekcji rany⁶. Francuska technika ambulatoryjnego cięcia cesarskiego (FAUCS – French ambulatory cesarean section) opiera się na nowatorskim dostępie pozaotrzewnowym, który – jak się wydaje – wymaga krótszego czasu rekonwalescencji, przy czym 90% pacjentek wypisywanych jest ze szpitala dzień po operacji⁷. Rozwój anestezjologii i szerokie zastosowanie znieczulenia przewodowego do cięcia cesarskiego wpłynęły istotnie na zmniejszenie śmiertelności wśród matek, lecz nadal zabieg ten wiąże się z 10-krotnie większym ryzykiem krwotoku porodowego oraz powikłań zakrzepowo-zatorowych będących główną przyczyną zgonów kobiet w związku z porodem^8-10. Również w perspektywie odległych efektów zwraca się uwagę na narastające wraz z kolejnym cięciem cesarskim ryzyko nieprawidłowej implantacji łożyska pod postacią łożyska przodującego i wrastającego¹⁰.