Specyficznym zagadaniem dotyczącym czasu trwania terapii przeciwpłytkowej jest postępowanie w przypadku konieczności jego zaprzestania przed zabiegiem chirurgicznym w obrębie układu krążenia. Jak wspomniano wcześniej, zgodnie z zarejestrowaną charakterystyką produktów leczniczych odstawienie klopidogrelu powinno nastąpić 5, tikagreloru 5-7, a prasugrelu 7 dni przed operacją. Takie postępowanie jest ponadto zgodne z aktualnymi wytycznymi towarzystw kardiologicznych (5 dni dla klopidogrelu, 3-5 dni dla tikagreloru i 7 dni dla prasugrelu) [2,5]. Przedwczesne przerwanie terapii przeciwpłytkowej nie powinno być natomiast zalecane w przypadku planowych zabiegów chirurgii pozasercowej, szczególnie obarczonych stosunkowo małym ryzykiem powikłań krwotocznych.

Podsumowanie

Obecnie w Polsce nadal dominującym modelem leczenia przeciwpłytkowego jest kwas acetylosalicylowy, klopidogrel i niefrakcjonowana heparyna u chorych leczonych z powodu OZW oraz 12-miesięczna podwójna terapia przeciwpłytkowa tymi lekami [43]. Penetracja nowych leków przeciwpłytkowych jest zadziwiająco niska, co może być trudno akceptowalne w świetle dostępnych danych naukowych i aktualnych wytycznych europejskich. Nowe leki przeciwpłytkowe – prasugrel i tikagrelor – wydają się równoważne. Decyzja o wyborze konkretnego preparatu powinna być podjęta głównie na podstawie jego dostępności i oceny przeciwwskazań do ich użycia. Powinny być one stosowane w coraz szerszej populacji pacjentów z OZW, po wykluczeniu podwyższonego ryzyka krwawień, zwłaszcza przebytego incydentu mózgowego. Należy zalecać terapię ASA i prasugrelem lub tikagrelorem przez 12 miesięcy od OZW. Czas jej trwania może być skrócony w przypadku zwiększonego ryzyka krwawień, ale nie powinien być krótszy niż czas terapii warunkowany rodzajem implantowanego stentu. Obecnie prowadzone są badania dotyczące nowych schematów leczenia przeciwpłytkowego (podwójna terapia przeciwpłytkowa vs pojedyncza z zastosowaniem wyłącznie leku nowej generacji) lub alternatywnych połączeń leków (inhibitor P2Y12 i inhibitor receptora trombinowego). Miejmy nadzieję, że ich wyniki wpłyną na dalszą poprawę profilu skuteczności i bezpieczeństwa stosowanego leczenia przeciwpłytkowego oraz doprowadzą do dalszej redukcji śmiertelności w chorobach układu krążenia.

Do góry