Wprowadzenie

Ocena rezerwy wieńcowej służy do diagnostyki istotności hemodynamicznej zwężeń w tętnicach wieńcowych, oszacowaniu ich wielkości lub udowodnieniu skurczu naczynia wieńcowego. Dysponujemy nieinwazyjnymi i inwazyjnymi metodami oceny rezerwy wieńcowej. W erze powszechnego leczenia choroby wieńcowej metodą rewaskularyzacji w pierwszej kolejności należy wyodrębnić grupę pacjentów, u których prawdopodobieństwo wykrycia istotnych zmian w tętnicach wieńcowych jest duże. Ocena rezerwy wieńcowej ma szczególne znaczenie u chorych z umiarkowanym ryzykiem choroby wieńcowej. Badania oceniające rezerwę wieńcową służą nie tylko do diagnostyki choroby niedokrwiennej, ale także do kwalifikacji chorych do zabiegów rewaskularyzacyjnych i oceny wyników leczenia. Poniżej przedstawiamy nie tylko zalety, ale również ograniczenia poszczególnych metod oceniających rezerwę wieńcową.

Elektrokardiograficzna próba wysiłkowa

Elektrokardiograficzna próba wysiłkowa (test wysiłkowy) stanowi stosowaną od ponad 70 lat powszechnie uznaną metodę pozwalającą na ocenę rezerwy wieńcowej. Ze względu na niewielkie koszty i ogólną dostępność jest badaniem pierwszego wyboru. Mimo jasno określonych kryteriów diagnostycznych testu wysiłkowego, jego interpretacja może sprawiać wiele trudności. Ból dławicowy to parametr subiektywny, a upośledzona tolerancja wysiłku u osób otyłych lub mało aktywnych fizycznie może być wyrazem osłabionej wydolności fizycznej. Kryterium elektrokardiograficzne, które można odnieść tylko do pacjentów bez istotnych nieprawidłowości w spoczynkowym EKG, nie ma wartości diagnostycznej w przypadku bloku lewej odnogi pęczka Hisa, rytmu ze stymulatora czy zespołu WPW. Niedokrwienne obniżenie odcinka ST ma największą wartość w odprowadzeniu V₅, podczas gdy zmiany w odprowadzeniach znad ściany dolnej często nie znajdują potwierdzenia w koronarografii. Niedokrwienne uniesienie odcinka ST wykazuje dużą wartość lokalizacyjną – pozwala wnioskować o miejscu zwężenia naczynia. Niejednoznaczne pozostaje współistnienie uniesienia ST z patologicznym załamkiem Q w obrębie blizny pozawałowej, co wymaga weryfikacji za pomocą odrębnych metod obrazowania. Do pojawienia się lub nasilenia zmian niedokrwiennych często dochodzi w fazie powysiłkowej, wobec czego wskazana jest rejestracja EKG również w tej fazie badania [1].

Przyczyny fałszywych wyników testu wysiłkowego

Wyniki fałszywie dodatnie testu wysiłkowego częściej uzyskuje się u kobiet oraz pacjentów z zespołem preekscytacji, blokiem odnogi pęczka Hisa lub wszczepionym stymulatorem. Poza tym, do zafałszowania wyniku dochodzi w stanach zmniejszonego przepł...