Od redakcji

Wstęp

prof. dr hab. n. med. Zbigniew Gąsior

Katedra i Klinika Kardiologii SUM, Katowice

Kardiologia po Dyplomie 2014; 13 (7-8): 1

Szanowni Państwo,
Drogie Koleżanki i Koledzy!

Zapraszam do zapoznania się z treścią wakacyjnego numeru Kardiologii po Dyplomie.

Pierwszy artykuł dotyczy oceny rezerwy wieńcowej, bardzo ważnego wskaźnika przydatnego w kwalifikacji chorych do zabiegów rewaskularyzacyjnych. Autorzy z ośrodka białostockiego prezentują aktualne metody oceny, począwszy od wysiłkowego testu elektrokardiograficznego, badania stres echo, poprzez inne techniki obrazowe wraz z badaniami inwazyjnymi. Autorzy zwracają uwagę na ograniczenia tych metod oraz pułapki w ocenie wyników badań.

Wskazania do leczenia przeciwkrzepliwego są dobrze określone w rekomendacjach. Szczególną grupę stanowią chorzy z przewlekłą niewydolnością serca, u których ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych jest szczególnie duże, również przy nieobecności migotania przedsionków. Czy więc u tych chorych powinniśmy stosować leczenie przeciwkrzepliwe w rozszerzonych wskazaniach? O tym dowiemy się z artykułu dr. Pawła Rostoffa i prof. Jadwigi Nessler z Krakowa.

Interesujący artykuł dotyczący leczenia przeciwkrzepliwego u chorych z udarem mózgu i migotaniem przedsionków opracowali neurolodzy dr Michał Karliński i doc. Adam Kobayashi z Warszawy. Czy można zastosować w ostrym udarze niedokrwiennym leczenie trombolityczne u chorego leczonego przeciwkrzepliwie? Kiedy wznowić leczenie przeciwkrzepliwe po krwotocznym udarze mózgu? Oto niektóre z tematów poruszanych w tym opracowaniu.

Wady wielozastawkowe dotyczą 1/5 wszystkich chorych z wadami zastawkowymi. Postępowanie z tymi chorymi oraz kwalifikacja do zabiegu są niekiedy szczególnie trudne. Maskowanie lub, niekiedy na odwrót, nasilanie efektów jednej wady przez drugą powoduje, że część popularnie oznaczanych wskaźników dla ilościowej oceny wady staje się nieprzydatna. Dr Joanna Stanisz-Kempa i współautorzy z Katowic i Zabrza przedstawiają zasady postępowania w kilku wybranych skojarzeniach wad zastawkowych.

Kolejny artykuł dotyczy miejsca rezonansu magnetycznego w diagnostyce wrodzonych wad serca. Technika ta jest coraz częściej wykorzystywana w kardiologii, a jej rola w ocenie chorych ze złożonymi wrodzonymi wadami serca jest bezcenna. Artykuł został napisany przez dr Katarzynę Holcman i prof. Magdalenę Kostkiewicz z ośrodka krakowskiego o dużym doświadczeniu w tym temacie. Dr Piotr Gościniak ze Szczecina prezentuje możliwość zastosowania badania ultrasonograficznego u chorych z niewydolnością serca w celu oceny stopnia uwodnienia płuc. Prosta metoda, warta do zastosowania w praktyce.

Warto przeczytać opisy przypadków chorych na nadciśnienie tętnicze przygotowane przez autorki z Krakowa, ponieważ z takimi problemami spotykamy się nierzadko w codziennej praktyce.

O metodach długotrwałych rejestracji ekg u chorych z napadowymi arytmiami oraz o przydatności ablacji w leczeniu chorych z trzepotaniem przedsionków piszą doc. Krzysztof Szydło i dr Andrzej Hoffmann z Katowic. W Echoporadzie prof. Mirosława Kowalskiego ciekawy przypadek chorej po korekcji wrodzonej wady serca metodą Fontana. W Doniesieniach ostatniego miesiąca przeczytamy o nowych lekach przeciwkrzepliwych, o pokontrastowej niewydolności nerek oraz o nowej metodzie zastosowania leku biologicznego w terapii dyslipidemii.

Do góry