Doniesienia ostatniego miesiąca

Redaktorzy działu: lek. Marta Załęska-Kocięcka Klinika Intensywnej Terapii Kardiologicznej, Instytut Kardiologii, Warszawa lek. Piotr Góral Klinika Intensywnej Terapii Kardiologicznej, Instytut Kardiologii, Warszawa

Doniesienia

Kardiologia po Dyplomie 2014; 13 (9): 67-72

Prawidłowa kontrola ciśnienia za pomocą ACE-I lub ARB w monoterapii zmniejsza ryzyko wystąpienia migotania przedsionków

Nadciśnienie tętnicze (NT) jest najczęstszą przyczyną migotania przedsionków. Z uwagi na wpływ inhibitorów konwertazy angiotensyny I (ACE-I) oraz antagonistów receptora dla angiotensyny II (ARB) na remodeling przedsionków, potencjalne korzyści z ich stosowania mogą przewyższać te wynikające z samej kontroli NT. Na łamach European Heart Journal opublikowano interesującą analizę danych duńskiego rejestru porównującą ACE-I oraz ARB z innymi lekami stosowanymi w leczeniu NT pod względem ryzyka wystąpienia migotania przedsionków i udaru mózgu.

Badaniem objęto dane rejestru obejmującego całą populację Dani w latach 1995-2010. Do analizy włączono dane chorych z NT przyjmujących tylko jeden lek hipotensyjny: ACE-I, ARB, diuretyk, beta-adrenolityk lub antagonistę kanału wapniowego. Wykluczono chorych z wywiadem w kierunku AF oraz czynnikami ryzyka wystąpienia arytmii, takimi jak: niewydolność serca, choroba niedokrwienna serca, cukrzyca, nadczynność tarczycy .

Chorych przyjmujących ACE-I porównano w stosunku 1:1 z odpowiadającymi pod względem wieku, płci, czasu leczenia, obecności innych czynników ryzyka grupami chorych przyjmujących beta-adrenolityk (n=48 658), diuretyk (n=69 630), antagonistę kanału wapniowego (n=57 646) oraz ARB (n=20 158). Analogicznie w stosunku 1:1 porównano chorych przyjmujących ARB z chorymi leczonymi beta-adrenolitykiem(n=20 566), diuretykiem (n=20 832), antagonistą kanału wapniowego (n=20 322) oraz ACE-I (n=20 158). Pierwotnymi punktami badania były migotanie przedsionków lub udar mózgu oraz zgon. Iloraz zagrożeń wystąpienia AF u pacjentów stosujących ACE-I i ARB w porównaniu z chorymi przyjmującymi beta-adrenolityki wynosił odpowiednio 0,12 (95% przedział ufności [PU] 0,10-0,15) i 0,10 (95%PU 0,07-0,14), w porównaniu z pacjentami przyjmującymi diuretyki – odpowiednio 0,51 (95% PU 0,44-0,59) i 0,43 (0,32-0,58), a w porównaniu z chorymi przyjmującymi antagonistów kanału wapniowego – odpowiednio 0,97 (0,81-1,16) i 0,78 (0,56-1,08). Ryzyko wystąpienia udaru było natomiast porównywalne we wszystkich grupach terapeutycznych.

Wyniki powyższej pracy wskazują, że monoterapia ACE-I lub ARB pacjentów bez innych czynników ryzyka migotania przedsionków zmniejsza istotnie ryzyko wystąpienia arytmii w porównaniu ze stosowaniem beta-adrenolityków i diuretyków.

Eur Heart J 2014; 35 (18): 1205-1214

Rewaskularyzacja vs leczenie zachowawcze w stabilnej chorobie wieńcowej

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Prawidłowa kontrola ciśnienia za pomocą ACE-I lub ARB w monoterapii zmniejsza ryzyko wystąpienia migotania przedsionków

Nadciśnienie tętnicze (NT) jest najczęstszą przyczyną migotania przedsionków. Z uwagi na wpływ inhibitorów konwertazy angiotensyny I (ACE-I) oraz antagonistów receptora dla [...]

Rewaskularyzacja vs leczenie zachowawcze w stabilnej chorobie wieńcowej

Korzyści z rewaskularyzacji naczyń wieńcowych u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową (coronary artery disease, CAD) nie są jednoznaczne. Dotychczasowe badania wskazują, [...]

Kliniczne następstwa LBBB po TAVI w populacji badania PARTNER

Zaburzenie przewodzenia śródkomorowego w postaci nowego utrwalonego bloku lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB) są częstym powikłaniem przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (transcatheter [...]

HEAT-PPCI: heparyna vs biwalirudyna

Przedstawiamy Państwu wyniki pracy porównującej skuteczność i bezpieczeństwo stosowania heparyny niefrakcjonowanej (unfractionated heparin, UFH) i biwalirudyny u chorych poddawanych pilnej koronarografii [...]

Zwiększenie dawki nasycającej tykagreloru do 360 mg nie zmniejsza istotnie reaktywności płytek w porównaniu ze standardową nasycającą dawką prasugrelu

Rezydualna aktywność płytek w pierwszych godzinach po podaniu nasycającej dawki nowych leków przeciwpłytkowych, tj. prasugrelu i tykagreloru u pacjentów z zawałem [...]

Ocena skuteczności i bezpieczeństwa leczenia udaru niedokrwiennego mózgu alteplazą z uwzględnieniem wpływu wieku, rozległości udaru oraz opóźnienia w rozpoczęciu leczenia

Alteplaza jest leczeniem z wyboru udaru niedokrwiennego mózgu. Jednak wskazania, skuteczność oraz bezpieczeństwo terapii są przedmiotem dyskusji m.in. w sytuacjach opóźnionego [...]

Leczenie trombolityczne w zatorowości płucnej – wyniki metaanalizy Marti

Dożylne leczenie trombolityczne zwiększa szybkość rozpuszczania zakrzepów w porównaniu z zastosowaniem leków przeciwkrzepliwych w monoterapii u chorych z ostrą zatorowością płucną [...]

Leczenie trombolityczne w zatorowości płucnej – wyniki metaanalizy Chatterjee

Leczenie trombolityczne może być korzystne u wybranych chorych z ostrą zatorowością płucną (pulmonary embolism, PE).

Implantacja stymulatora u chorych leczonych nowymi doustnymi antykoagulantami

Istotna część chorych poddawanych implantacji stymulatora serca wymaga przewlekłej antykoagulacji. Optymalne postępowanie okołozabiegowe u chorych poddawanych wszczepieniu stymulatora i leczonych nowymi [...]

Okołozabiegowe stosowanie nowych doustnych antykoagulantów – wyniki rejestru Dresden NOAC

Chorzy leczeni nowymi doustnymi antykoagulantami (novel oral anticoagulants, NOAC) często poddawani są zabiegom inwazyjnym. Optymalne postępowanie okołozabiegowe w tej grupie chorych [...]
Do góry