Szanowni Państwo, Drogie Koleżanki i Koledzy!

Przekazujemy Państwu pierwszy numer tegorocznego wydania Kardiologii po Dyplomie. Nowy 2015 rok przynosi pewne zmiany w naszym piśmie. Uruchomiona została możliwość czytania nowych oraz poprzednich numerów Kardiologii po Dyplomie na tabletach i smartfonach. Stwarza to zupełnie nową jakość w odbiorze naszego pisma, które w ten sposób będzie mogło być prawie zawsze z Czytelnikiem. Pojawia się także możliwość zamieszczania w artykułach materiałów filmowych. Drugą zmianą będzie ukazywanie się pisma w formie podwójnych numerów co dwa miesiące.

Wracając do obecnego numeru, pragnę powitać nowego redaktora działu „Zaburzenia rytmu i przewodzenia” dr. hab. Radosława Lenarczyka z Zabrza oraz podziękować za wkład włożony w prowadzenie tego działu profesorowi Zbigniewowi Kalarusowi.

Pierwszy artykuł autorstwa dr Katarzyny Mitręgi i prof. Zbigniewa Kalarusa dotyczy nowych możliwości w leczeniu zaburzeń lipidowych, szczególnie u chorych z rodzinną hipercholesterolemią, z zastosowaniem inhibitorów PCSK-9 będących przeciwciałami monoklonalnymi przeciwko białku PCSK-9. Wykazana w badaniach wysoka skuteczność w redukcji stężenia cholesterolu LDL rodzi nadzieje na rychłe zmiany w algorytmach leczenia dyslipidemii. Wyniki badań wzbudziły duże zainteresowanie uczestników Kongresu ESC w Barcelonie.

Nie trzeba, jak sądzę, zachęcać Państwa do przeczytania artykułu prof. Marii Trusz-Gluzy o leczeniu przeciwkrzepliwym u chorych z migotaniem przedsionków. Ten temat jest szczególnie ważny z powodu nierzadkich problemów decyzyjnych przy ustalaniu sposobu leczenia z uwzględnianiem skal ryzyka, nowych doustnych leków przeciwkrzepliwych, przy współistniejących wskazaniach do terapii przeciwpłytkowej, jak również w kontekście toczącej się na łamach czasopism dyskusji o definicji zastawkowego i tzw. niezastawkowego migotania przedsionków.

Diagnostyka omdleń należy do trudniejszych zadań dla kardiologa. Wielorakość przyczyn, współistnienie różnych przyczyn u jednego chorego, jak również różne mechanizmy utraty świadomości sprawiają, że chory niejednokrotnie wymaga szerokiej gamy badań, nie tylko kardiologicznych. W artykule prof. Piotra Kułakowskiego znajdziemy systematyczny opis epidemiologii, patofizjologii oraz zasad diagnostyki i terapii omdleń u osób w podeszłym wieku.

Mimo szerokich możliwości wykorzystania nieinwazyjnej i inwazyjnej diagnostyki obrazowej u chorych z niedomykalnością zastawki aortalnej wada ta stwarza nierzadko duże trudności diagnostyczne i decyzyjne. W artykule dr. Bartosza Lasoty i wsp. z Katowic-Ochojca znajdziemy m.in. informacje o pułapkach diagnostycznych czyhających na echokardiografistę oraz o nowych rodzajach zabiegów operacyjnych w kardiochirurgicznym leczeniu chorych z niedomykalnością aortalną wraz z opisami przypadków.

O tym, jak leczyć ostrą zatorowość płucną wysokiego i niewysokiego ryzyka zgodnie z wytycznymi ESC z 2014 roku, dowiemy się z artykułu prof. Bożeny Sobkowicz z Białegostoku. Warto zwrócić uwagę na wprowadzony nowy algorytm postępowania z uwzględnieniem skali ryzyka klinicznego (PESI) oraz na zasady stosowania nowych doustnych antykoagulantów.

Majaczenie jest objawem, z którym każdy lekarz pracujący na oddziale kardiologicznym styka się niejednokrotnie, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku oraz u alkoholików. Jak postępować z chorym w przypadku wystąpienia takich objawów, mówi tekst artykułu dr Małgorzaty Lach i wsp.

W „Przypadkach EKG” dr hab. Krzysztof Szydło proponuje bloki przedsionkowo-zatokowe, a prof. Mirosław Kowalski w „Zagadkach ECHO” prezentuje przypadki kardiomiopatii przerostowej, zatorowości płucnej, nieprawidłowo funkcjonującej bioprotezy w ujściu mitralnym oraz powikłania po implantacji układu stymulującego. Doktorzy Marta Załęska-Kocięcka i Piotr Góral przygotowali wybrane doniesienia z ostatniego miesiąca, a wśród nich informacje o czynnikach ryzyka wystąpienia migotania przedsionków, wynikach stosowania mechanicznego uciskania klatki piersiowej z wykorzystaniem systemu LUCAS 2 w pozaszpitalnym zatrzymaniu krążenia oraz o zastosowaniu skali CHADS₂ w ocenie rokowania w zawale serca.