Szanowni Państwo, drodzy Czytelnicy!

Prowadząc wykłady lub zajęcia z podstaw interpretacji EKG, zawsze powtarzam, że przed pierwszym punktem opisu, czyli „jaki jest rytm prowadzący i jaka jest jego częstość”, istnieje niepisany punkt zerowy: „czy EKG jest prawidłowo wykonane, czy rytm jest bardzo szybki lub bardzo wolny i czy zespoły QRS są wąskie lub szerokie”. Gdy patrzymy na zapis spoczynkowy z rytmem 160/min i z szerokimi zespołami QRS, nie musimy zbyt długo się zastanawiać – jest to częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS. Taki tok myślenia jest zgodny z aktualnie obowiązującym i najłatwiejszym podziałem częstoskurczów – z wąskimi i szerokimi zespołami QRS. Częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS rozpoznajemy, gdy częstość rytmu wynosi >100/min, a czas trwania zespołów QRS ≥120 ms. Najczęściej jest to częstoskurcz komorowy, ale w niewielkim odsetku może to być m.in. częstoskurcz nadkomorowy przewodzony z aberracją.

Czy łatwe jest różnicowanie tych dwóch postaci częstoskurczów? I tak, i nie. Jak zostało to przedstawione w poprzedniej części „Kącika”, zależy to od wielu czynników – zasady różnicowania pojedynczych pobudzeń przedwczesnych o szerokich QRS są takie same jak zasady różnicowania częstoskurczów. Pamiętajmy jednak, że im ciężej chory jest nasz pacjent, im bardziej uszkodzone jest jego serce, tym prawdopodobieństwo wystąpienia częstoskurczu komorowego jest większe. Ale prawdopodobieństwo wystąpienia arytmii nadkomorowej przewodzonej z jakimś blokiem środkomorowym również wzrasta. Dlatego należy bardzo uważnie patrzeć na zapis, a gdy nie mamy pewności co do zróżnicowania arytmii, należy zawsze przyjąć, że jest to arytmia pochodzenia komorowego. Korzystać należy z pełnej dokumentacji, zwłaszcza z innych zapisów EKG.