Tajniki echokardiografii
Wada zastawkowa czy zmiana senilna? – wątpliwości w badaniach echokardiograficznych starszych pacjentów
dr n. med. Paulina Wejner-Mik
prof. dr hab. n. med. Piotr Lipiec
Opis przypadku
Do kliniki kardiologii skierowano 88-letnią kobietę z podejrzeniem wady zastawki mitralnej, które zostało wysunięte na podstawie ambulatoryjnego badania echokardiograficznego. Pacjentka zgłaszała męczenie się przy umiarkowanych wysiłkach. W wykonanym przy przyjęciu badaniu echokardiograficznym stwierdzono zwapnienie pierścienia mitralnego (MAC – mitral annular calcification) u podstawy płatka tylnego z niewielkim pogrubieniem płatków, bez upośledzenia ich ruchomości (ryc. 1-3), z towarzyszącą łagodną niedomykalnością i prawidłową prędkością przepływu przez zastawkę mitralną. Pozostałe zastawki także nie wykazywały cech dysfunkcji. Kurczliwość lewej komory była symetryczna, dobra, z frakcją wyrzutową 58%. Stosunek prędkości fal napływu mitralnego E/A wynosił 0,8, co odpowiadało prawidłowemu profilowi napełniania przy uwzględnieniu wieku pacjentki (ryc. 4). Wykluczono zatem wadę serca, stwierdzono zaś dość typowe zmiany senilne w obrazie echokardiograficznym.