Leki stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2 u pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka sercowo-naczyniowego powinny być bezpieczne dla układu krążenia. Z tego powodu od 2008 r. wszystkie nowe leki hipoglikemizujące muszą być poddawane ocenie pod kątem bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego. W niniejszym artykule przedstawiono wyniki badań klinicznych poświęconych bezpieczeństwu nowych klas leków hipoglikemizujących: glitazonów, leków inkretynowych 1 i flozyn.

Wprowadzenie

Choroby sercowo-naczyniowe są szczególnie częstym powikłaniem cukrzycy i główną przyczyną przedwczesnej śmierci osób chorych na cukrzycę. Z tego powodu niezwykle istotna jest ocena bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego stosowanych leków hipoglikemizujących. W ostatnich latach to bezpieczeństwo zostało podane w wątpliwość.¹ W 2010 r., po 10 latach dostępności, wycofano z europejskiego rynku farmaceutycznego rozyglitazon, ponieważ jego przyjmowanie powodowało istotnie częstsze występowanie zawałów mięśnia sercowego i zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych.² Wydarzenie to sprawiło, że badacze zaczęli przykładać większą wagę do bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego leków hipoglikemizujących, a Food and Drug Administration (FDA) wydała nowe wytyczne dotyczące oceny ryzyka sercowo-naczyniowego leków hipoglikemizujących mających trafić na rynek.³

Obecnie bezpieczeństwo sercowo-naczyniowe każdego nowego leku hipoglikemizującego musi zostać potwierdzone w dużych randomizowanych badaniach klinicznych. Badania prowadzone w ramach tego obowiązku pozwalają ocenić nie tylko, czy leki są bezpieczne dla układu krążenia, ale także czy mają korzystny wpływ na ryzyko sercowo-naczyniowe. Wraz z rozwojem nowych klas leków hipoglikemizujących przybywa opcji terapeutycznych, a wybór właściwego leku dla chorego na cukrzycę typu 2 obciążonego podwyższonym ryzykiem sercowo-naczyniowym zależy nie tylko od efektu hipoglikemizującego leku, ale też właśnie od bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego.

Poniżej omówiono bezpieczeństwo sercowo-naczyniowe nowych klas leków hipoglikemizujących: glitazonów, leków inkretynowych i flozyn. Za podstawę posłużyły dane pochodzące z dużych randomizowanych badań klinicznych, które zostały przeprowadzone wśród osób chorych na cukrzycę typu 2 obciążonych podwyższonym ryzykiem sercowo-naczyniowym.

Leczenie cukrzycy typu 2

Najważniejszą interwencją terapeutyczną w przypadku chorego na cukrzycę typu 2 jest leczenie behawioralne, polegające na zmianie stylu życia. To jednak postępowanie najtrudniejsze i – jako samodzielna interwencja – niewystarczające. W związku z ty...