Opis przypadku 1

Mężczyzna, 57 lat, z wieloletnim nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2, zgłosił się do izby przyjęć z powodu uczucia niemiarowej pracy serca oraz zmniejszenia tolerancji wysiłku [klasa 2b wg zmodyfikowanej skali EHRA (European Heart Rhythm Association), 2 pkt w skali ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych CHA₂DS₂-VASc].

W EKG stwierdzono pierwszy udokumentowany w życiu epizod migotania przedsionków ze średnią częstością zespołów QRS ok. 110/min, o nieustalonym czasie trwania. W echokardiografii przezklatkowej (TTE – transthoracic echocardiography) uwidoczniono symetryczny przerost mięśnia lewej komory z dobrą, symetryczną kurczliwością i frakcją wyrzutową 55%, bez istotnych wad zastawkowych.

Pacjent został przyjęty do kliniki kardiologii, gdzie wykonano echokardiografię przezprzełykową (TEE – transesophageal echocardiography). Wykazała ona obecność spontanicznego echokontrastu w lewym przedsionku i jego uszku (LAA – left atrial appendage) (ryc. 1). Ponadto stwierdzono niskie prędkości opróżniania uszka: 14 cm/s (ryc. 2). Aby wykluczyć obecność upostaciowanej skrzepliny, podano dożylnie środek kontrastowy II generacji. LAA zostało całkowicie wypełnione echokontrastem (ryc. 3). Następnie wykonano kardiowersję elektryczną energią 150 J i uzyskano powrót rytmu zatokowego. U pacjenta rozpoczęto długoterminowe leczenie przeciwzakrzepowe rywaroksabanem w dobowej dawce 20 mg.

Opis przypadku 2

Kobieta, 70 lat, z przetrwałym migotaniem przedsionków, po przebytym kilka lat wcześniej udarze niedokrwiennym mózgu, z nadciśnieniem tętniczym kontrolowanym farmakologicznie, przyjmująca przewlekle dabigatran w dawce 2 × 150 mg, zgłosiła się do k...