Metody ograniczania ryzyka najczęstszych powikłań po przezskórnym wszczepieniu zastawki aortalnej

Szymon Jędrzejczyk
dr hab. n. med. Zenon Huczek

I Katedra i Klinika Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Adres do korespondencji: Szymon Jędrzejczyk

I Katedra i Klinika Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

ul. Banacha 1a, 02-097 Warszawa; e-mail: s.jedrzejczyk64@gmail.com

  • Kluczem do osiągania coraz lepszych efektów leczenia za pomocą przezskórnego wszczepienia zastawki aortalnej jest umiejętne ograniczanie ryzyka potencjalnych powikłań związanych z tym zabiegiem
  • W artykule omówiono sposoby zapobiegania najważniejszym powikłaniom TAVI, tzn. krwawieniom i powikłaniom naczyniowym, zaburzeniom przewodzenia, udarom mózgu, ostrej niewydolności nerek i przeciekom okołozastawkowym

Koncepcja przezskórnego wszczepienia zastawek rozprężanych balonem narodziła się w latach 80. ubiegłego wieku, gdy duński badacz H.R. Anderson testował to rozwiązanie na świniach. W 2002 roku doktor Alain Cribier przeprowadził pierwszy udany zabieg przezskórnego wszczepienia zastawki aortalnej (TAVI – transcatheter aortic valve implantation) u pacjenta, u którego operacja otwarta była niemożliwa1. W ciągu ostatnich siedemnastu lat zabieg TAVI zrewolucjonizował podejście do leczenia ciężkiej, objawowej stenozy aortalnej i osiągnął pozycję standardu leczniczego u pacjentów, u których operacje są niemożliwe lub stanowią duże ryzyko2. W dużych randomizowanych badaniach klinicznych PARTNER 2A oraz SURTAVI wykazano, że zabieg TAVI może być rozważany jako opcja terapeutyczna dla pacjentów obarczonych średnim ryzykiem chirurgicznym3,4.

Wraz z rosnącym doświadczeniem klinicznym, stosowaniem coraz nowszych przezcewnikowych zastawek serca oraz rozszerzającą się grupą pacjentów, którzy wymagają leczenia objawowej stenozy aortalnej, klinicyści coraz śmielej rozszerzają kryteria rekrutacji do swoich badań, a ich wyniki są pozytywne. Na tegorocznym kongresie American College of Cardiology 19 przedstawiono wyniki najnowszych badań PARTNER 3 oraz Evolut Low Risk trial, w których porównywano zabiegi TAVI i chirurgiczną wymianę zastawki aortalnej (SAVR – surgical aortic valve replacement) w grupach pacjentów obarczonych małym ryzykiem. Rezultaty Evolut Low Risk trial wykazały, że efekty leczenia samorozprężalnymi zastawkami są co najmniej nie gorsze niż SAVR w kontekście złożonego punktu końcowego w postaci zgonu lub udaru po 24 miesiącach5. Dodatkowo roczna obserwacja w badaniu PARTNER 3 wskazuje, że wśród pacjentów leczonych zastawkami rozprężanymi balonem łączne ryzyko zgonu, udaru lub ponownego przyjęcia do szpitala było istotnie mniejsze w porównaniu z leczeniem chirurgicznym6.

Korzystne wyniki dużych międzyośrodkowych randomizowanych badań klinicznych wzmacniają i ugruntowują pozycję TAVI jako opcji terapeutycznej dla coraz szerszej grupy pacjentów z objawową, ciężką stenozą aortalną. Należy jednak szczególnie podkreśli...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Najczęstsze powikłania

Krwawienia i związane z dostępem komplikacje naczyniowe są najczęstszymi powikłaniami po zabiegach TAVI, występującymi w kilkunastu do nawet 40% przypadków. Mogą [...]

Zaburzenia przewodzenia

Jednym z najczęstszych powikłań, z którymi muszą zmierzyć się zarówno lekarze, jak i pacjenci po zabiegach TAVI, są pojawiające są zaburzenia [...]

Udar mózgu

Udar mózgu jest uznawany za jedno z najcięższych powikłań po zabiegu TAVI wiążące się ze słabym rokowaniem dla pacjenta. Występuje głównie [...]

Ostra niewydolność nerek

Ostra niewydolność nerek jest dość częstym powikłaniem występującym po zabiegu TAVI. Jest także czynnikiem związanym z gorszym rokowaniem pacjenta. Niestety nie [...]

Przeciek okołozastawkowy

Niedomykalność protezy zastawkowej (głównie w mechanizmie przecieku okołozastawkowego) jest ważnym czynnikiem rokowniczym po zabiegu TAVI, a częstość występowania tego powikłania – [...]

Podsumowanie

Rozwój technologiczny wykorzystywanych urządzeń oraz ciągłe dopracowywanie standardów okołozabiegowej opieki mają kluczowe znaczenie w kontekście ograniczania ryzyka potencjalnych powikłań po zabiegach [...]

Do góry