ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Temat numeru
Ablacja alkoholowa – aktualne zastosowanie kliniczne
dr n. med. Tomasz Kurek
prof. dr hab. n. med. Zbigniew Kalarus
- W ciągu 25 lat stosowania ablacja alkoholowa stała się uznaną alternatywą dla miektomii chirurgicznej
- Zabieg ten w leczeniu kardiomiopatii przerostowej z zawężaniem drogi odpływu lewej komory serca przynosi wymierne korzyści związane z krótszym okresem hospitalizacji, mniejszym bólem, krótszym czasem rekonwalescencji oraz możliwością uniknięcia powikłań związanych z zabiegiem kardiochirurgicznym i krążeniem pozaustrojowym
Ablacja alkoholowa jest jedną z metod leczenia chorych z kardiomiopatią przerostową z zawężaniem (HOCM – hypertrophic obstructive cardiomyopathy) drogi odpływu lewej komory serca (LVOT – left ventricular outflow tract). Chorzy, u których objawy utrzymują się mimo optymalnej farmakoterapii, są kandydatami do zabiegów mających na celu redukcję przerośniętej mięśniówki przegrody międzykomorowej, stanowiącej jedną z głównych składowych mechanizmu zawężania drogi odpływu, a więc odpowiadającej za większość objawów w tej jednostce chorobowej. Redukcję tę możemy osiągnąć, stosując zarówno metody chirurgiczne (miektomia przegrody międzykomorowej), jak i przezcewnikowe, na przykład ablację alkoholową. Chociaż miektomia chirurgiczna przez długi czas pozostawała złotym standardem postępowania, metody przezcewnikowe stają się coraz popularniejsze w związku z większą dostępnością pracowni hemodynamicznych i mniejszym obciążeniem dla pacjenta.
Kardiomiopatia przerostowa
Kardiomiopatię przerostową (HCM – hypertrophic cardiomyopathy) zgodnie z aktualnymi wytycznymi definiuje się jako pogrubienie ścian lewej komory (LV – left ventricle), które nie wynika jedynie z nieprawidłowych warunków obciążenia. Za graniczną wartość upoważniającą do rozpoznania HCM uznaje się grubość jednego lub więcej segmentów ścian LV >15 mm mierzoną za pomocą dowolnej metody obrazowej (ultrasonokardiografii [UKG], rezonansu magnetycznego serca [CMR] i TK). Częstość występowania tego schorzenia w zależności od autorów oceniana jest na ok. 1 na 500 przypadków (0,02-0,23% w populacji ogólnej).
Etiologia HCM jest zróżnicowana i obejmuje przede wszystkim mutację genów sercowych białek sarkomeru (ok. 60% przypadków), rzadziej (5-10% przypadków) choroba ta wynika z innych schorzeń genetycznych, takich jak choroby metaboliczne i nerwowo-mięś...
Wśród pacjentów z HCM szczególną grupę stanowią osoby z tą postacią kardiomiopatii przerostowej, w której występuje zjawisko dynamicznego zawężania LVOT. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi zawężanie LVOT definiowane jest jako maksymalny chwilowy grad...
