Temat numeru

Ablacja alkoholowa – aktualne zastosowanie kliniczne

dr n. med. Tomasz Kurek
prof. dr hab. n. med. Zbigniew Kalarus

Katedra Kardiologii, Wrodzonych Wad Serca i Elektroterapii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu

Adres do korespondencji:

prof. dr hab. n. med. Zbigniew Kalarus

Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu

ul. Marii Skłodowskiej-Curie 9, 41-800 Zabrze

e-mail: karzab@sum.edu.pl

  • W ciągu 25 lat stosowania ablacja alkoholowa stała się uznaną alternatywą dla miektomii chirurgicznej
  • Zabieg ten w leczeniu kardiomiopatii przerostowej z zawężaniem drogi odpływu lewej komory serca przynosi wymierne korzyści związane z krótszym okresem hospitalizacji, mniejszym bólem, krótszym czasem rekonwalescencji oraz możliwością uniknięcia powikłań związanych z zabiegiem kardiochirurgicznym i krążeniem pozaustrojowym

Ablacja alkoholowa jest jedną z metod leczenia chorych z kardiomiopatią przerostową z zawężaniem (HOCM – hypertrophic obstructive cardiomyopathy) drogi odpływu lewej komory serca (LVOT – left ventricular outflow tract). Chorzy, u których objawy utrzymują się mimo optymalnej farmakoterapii, są kandydatami do zabiegów mających na celu redukcję przerośniętej mięśniówki przegrody międzykomorowej, stanowiącej jedną z głównych składowych mechanizmu zawężania drogi odpływu, a więc odpowiadającej za większość objawów w tej jednostce chorobowej. Redukcję tę możemy osiągnąć, stosując zarówno metody chirurgiczne (miektomia przegrody międzykomorowej), jak i przezcewnikowe, na przykład ablację alkoholową. Chociaż miektomia chirurgiczna przez długi czas pozostawała złotym standardem postępowania, metody przezcewnikowe stają się coraz popularniejsze w związku z większą dostępnością pracowni hemodynamicznych i mniejszym obciążeniem dla pacjenta.

Kardiomiopatia przerostowa

Kardiomiopatię przerostową (HCM – hypertrophic cardiomyopathy) zgodnie z aktualnymi wytycznymi definiuje się jako pogrubienie ścian lewej komory (LV – left ventricle), które nie wynika jedynie z nieprawidłowych warunków obciążenia. Za graniczną wartość upoważniającą do rozpoznania HCM uznaje się grubość jednego lub więcej segmentów ścian LV >15 mm mierzoną za pomocą dowolnej metody obrazowej (ultrasonokardiografii [UKG], rezonansu magnetycznego serca [CMR] i TK). Częstość występowania tego schorzenia w zależności od autorów oceniana jest na ok. 1 na 500 przypadków (0,02-0,23% w populacji ogólnej).

Etiologia HCM jest zróżnicowana i obejmuje przede wszystkim mutację genów sercowych białek sarkomeru (ok. 60% przypadków), rzadziej (5-10% przypadków) choroba ta wynika z innych schorzeń genetycznych, takich jak choroby metaboliczne i nerwowo-mięś...

Wśród pacjentów z HCM szczególną grupę stanowią osoby z tą postacią kardiomiopatii przerostowej, w której występuje zjawisko dynamicznego zawężania LVOT. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi zawężanie LVOT definiowane jest jako maksymalny chwilowy grad...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Miektomia chirurgiczna

Pierwszy zabieg miektomii chirurgicznej (SM – septal myectomy) u pacjenta z HOCM wykonał w 1958 r. Cleland, jednak metoda Morrowa, który [...]

Ablacja alkoholowa

Alternatywą dla zabiegu chirurgicznego przy braku innych wskazań do takiego postępowania (takich jak istotne nieprawidłowości w zakresie zastawki mitralnej i aparatu [...]

Inne opcje leczenia

Oprócz klasycznej ablacji alkoholowej w piśmiennictwie pojawiają się doniesienia o innych przezcewnikowych metodach terapii mających na celu zmniejszenie grubości przegrody międzykomorowej. [...]

Miektomia chirurgiczna vs ablacja alkoholowa

Nie ma randomizowanych badań, które porównywałyby bezpośrednio obie te metody leczenia. Ablacja alkoholowa skutecznie zmniejsza gradient w LVOT i powoduje ustąpienie [...]

Podsumowanie

W ciągu 25 lat stosowania ablacja alkoholowa stała się uznaną alternatywą dla miektomii chirurgicznej u chorych z zawężającą postacią kardiomiopatii przerostowej. [...]
Do góry