Opis przypadku

Pacjent 67-letni, z cukrzycą typu 2 w trakcie insulinoterapii, powikłaną stopą cukrzycową, z otyłością olbrzymią (wskaźnik masy ciała [BMI – body mass index] 33,16), utrwalonym migotaniem przedsionków w trakcie terapii rywaroksabanem, nadciśnieniem tętniczym, po przebytym niemym zawale mięśnia sercowego, został przyjęty na Oddział Kliniczny Kardiologii oraz Interwencji Sercowo-Naczyniowych Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie w celu wykonania diagnostyki inwazyjnej tętnic wieńcowych. Przy przyjęciu chory w stanie ogólnym dobrym, ciśnienie tętnicze krwi 130/80 mmHg, akcja serca niemiarowa 40-150/min.

W wywiadzie: upośledzona tolerancja wysiłku utrzymująca się od mniej więcej miesiąca oraz dolegliwości bólowe w klatce piersiowej o charakterze stenokardii, promieniujące do lewego barku, nasilające się podczas wysiłku (CCS III, NYHA II).

W badaniu fizykalnym: osłuchowo nad polami płucnymi słyszalne obustronne trzeszczenia przypodstawne, ponadto stwierdzono obrzęki podudzi oraz żylaki kończyn dolnych. Na skórze ramion i ud zaobserwowano przeczosy, natomiast na podudziach – rumieniowo-łuszczące się zmiany troficzne. W obrębie stopy cukrzycowej, po stronie podeszwowej prawej oraz w przestrzeni międzypaliczkowej IV/V prawej obecna sącząca się rana.

Przed przyjęciem do szpitala w leczeniu farmakologicznym pacjent stosował m.in. kwas acetylosalicylowy (75 mg), rywaroksaban (20 mg), metoprolol (50 mg), peryndopryl (10 mg), indapamid (2,5 mg), amlodypinę (5 mg), rozuwastatynę (10 mg), pantoprazol (20 mg) oraz insulinoterapię (insulina aspart 10-10-10 j. i glargine 40 j.).