Scyntygrafia to badanie oparte na rejestracji promieniowania gamma emitowanego przez radiofarmaceutyki. Badaniami pokrewnymi, obrazującymi przestrzenne rozmieszczenie radioznacznika, są tomografia emisyjna pojedynczego fotonu (SPECT – single-photon emission computed tomography) oraz jej połączenie z tomografią komputerową (CT – computed tomography) – SPECT/CT. Wy-
mienione badania radioizotopowe wykorzystuje się w ocenie niedokrwienia i żywotności mięśnia sercowego, co pozwala na kwalifikację do procedur inwazyjnych i ocenę rokowania. Ponadto badanie scyntygraficzne serca ma zastosowanie w wykrywaniu ognisk infekcyjnego zapalenia wsierdzia, a także diagnozowaniu amyloidozy transtyretynowej.

Technika badania scyntygraficznego

Wraz z rozwojem technik medycyny nuklearnej badania radioizotopowe stały się nieodłącznym elementem wykorzystywanym w diagnostyce kardiologicznej na całym świecie¹. Wśród nich można wymienić scyntygrafię, która polega na wprowadzeniu do organizmu związków oznaczonych radioaktywnymi izotopami, a następnie cyfrowej rejestracji ich rozpadu i graficznym przedstawieniu zarejestrowanego promieniowania w postaci rzutu na płaszczyznę. Promieniowanie gamma emitowane przez podany radiofarmaceutyk jest rejestrowane przez detektor promieniowania jonizującego. Układ detekcyjny składa się z kamery gamma, na której umieszczony jest kolimator zawierający liczne otwory. Umożliwiają one dostawanie się do detektora jedynie tych promieni, które padają pod kątem prostym. Pozwala to na ustalenie źródła promieniowania, ponieważ radiofarmaceutyki emitują fotony gamma we wszystkich kierunkach².

Jednym z pokrewnych badań opartych na zasadzie działania scyntygrafii jest SPECT. W tomografach SPECT, podobnie jak w scyntygrafii, układ detekcyjny składa się z kamery gamma. Różnica w stosunku do klasycznej scyntygrafii polega na tym, że w SPECT możliwe jest przestrzenne uwidocznienie rozkładu znacznika – obrazy warstw podłużnych powstają dzięki danym z projekcji poprzecznych dla wielu warstw. Porównując SPECT z klasyczną CT, należy zauważyć, że w przypadku tej drugiej źródło promieniowania znajduje się poza pacjentem, a parametrem różnicującym kontrast jest współczynnik absorpcji promieniowania rentgenowskiego. W SPECT źródło promieniowania jest zlokalizowane wewnątrz pacjenta, a kontrast jest różnicowany za pomocą stężenia radiofarmaceutyku w danej tkance. Różnica ta powoduje, że mimo znacznie lepszej zdolności rozdzielczej klasycznych tomografów niektóre zmiany patologiczne na wczesnym etapie mogą nie być w nich widoczne, w przeciwieństwie do metody SPECT².