BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Stan przedegzaminacyjny
Prewencja chorób sercowo-naczyniowych w praktyce Część 1. Ogólne zalecenia kontrolne i ocena ryzyka
dr n. med. Michał Kowara1,2
prof. dr hab. n. med. Marcin Grabowski1
- Choroby układu sercowo-naczyniowego o etiologii miażdżycowej (ASCVD) – narastający problem
- Częstość oceny i stratyfikacja ryzyka sercowo-naczyniowego u osób pozornie zdrowych oraz pacjentów z rozpoznanymi schorzeniami
- Strategie postępowania w zależności od określonego stopnia ryzyka
Spodziewana długość życia wzrosła w sposób istotny na przestrzeni ostatnich 60 lat (o 10,1 roku dla mężczyzn i 11,9 roku dla kobiet), co wykazano na podstawie populacji ponad 300 000 osób z badania Framingham. Niemniej całkowite ryzyko zapadnięcia na chorobę układu sercowo-naczyniowego o etiologii miażdżycowej (ASCVD – atherosclerotic cardiovascular disease: zawał serca, niestabilna dławica, przewlekły zespół wieńcowy [Vasan i wsp. w cytowanej pracy używają starszego określenia – „stabilna dławica”], udar mózgu, przejściowy napad niedokrwienny, choroba tętnic obwodowych oraz niewydolność serca) dla mężczyzny i kobiety w wieku 45 lat w ciągu całego życia (RLR – remaining life risk) wynosi odpowiednio 45,6% oraz 42,4%1. Choroby układu sercowo-naczyniowego, a zwłaszcza ich powikłania takie jak zawał serca, istotnie skracają długość życia, pogarszają jego jakość (nierzadko stając się przyczyną niepełnosprawności) oraz dodatkowo generują bardzo duże koszty dla systemu opieki zdrowotnej i tym samym budżetu państwa. Szacuje się, że liczba osób cierpiących na chorobę niedokrwienną serca (wg wcześniejszej definicji; obecnie stosowane jest szersze pojęcie – „przewlekły zespół wieńcowy”) w Stanach Zjednoczonych w ciągu 30 lat wzrośnie o 47%, z 11,7 mln chorych w 2010 r. do 17,3 mln w 2040 r., natomiast koszty opieki zdrowotnej związanej z tą chorobą zwiększą się w tym czasie o 41%, z kwoty 126,2 mld dolarów do kwoty 177,5 mld dolarów (dane z publikacji z 2011 r., z oczywistych względów nieuwzględniające wpływu ważnego czynnika, jakim była pandemia COVID-19, na epidemiologię chorób sercowo-naczyniowych w aspekcie długoterminowym)2. Z tego powodu niezwykle ważną kwestią pozostają działania mające na celu prewencję schorzeń układu krążenia, natomiast podstawą ich skuteczności jest w pierwszej kolejności ocena ryzyka sercowo-naczyniowego. Wartościowym przewodnikiem po zasadach dotyczących prewencji chorób układu sercowo-naczyniowego są wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC – European Society of Cardiology) z 2021 r.3